Klaar mee.
Nog propvol met al het eten van gisteren.
Twee intense kerstavonden achter de rug.
Bergen kado’s doorgeworsteld.
“Wèèèhhh die Polly Pockets héb ik al!!!”
Niet waar. En al heb je het daadwerkelijk al, dan heb je er nu lekker dubbel zoveel van.
“Waarom krijgt hij dat? Dat wou IK!!”
Omdat hij erom vroeg. Jij niet.
“Maaaaam, mijn electronisch dagboek is NU al kapot!!”
Ja, vind je ’t gek, na 3291 x dichtgemept te zijn om nóg een keer dat paswoord er in te kunnen gillen.
Morgen maar omruilen, er zit vast nog wel garantie op…
Het ding moet toch wel een beetje kindbestendig zijn als het voor kinderen gemaakt is, lijkt me.
Vanochtend de nieuwe (ook gisteren gekregen) kinderstereo’s uitgepakt en geïnstalleerd op de slaapkamers.
Hoop luisterboeken erbij gesleept.
En nu zitten ze allebei al bijna 1,5 uur boven, op hun slaapkamers.
Te luisteren.
Wát een rust.
Wát een perfecte kado’s waren dit.
De Nintendo 3DS is inmiddels door oma – die hier nog even kerstkoffie is komen drinken – in beslag genomen, hij lag er maar doelloos te liggen dus een potje Mario Kart is best wel ‘ns interessant. Oma 2.0, die er geen idee van heeft wat het internet is. En ze doet ’t niet eens slecht. Man knutselt vlijtig met zijn Lego Mindstorms robot.
Alle kinderen en bejaarden tevree, kan ik mooi effe bloggen.
Dat ik klaar ben met kerst.
Volgend jaar doe ik weer een poging tot perfectkersten.
Dag kerst!!
Fuck you very much 🙂