… maar gewoon wég.
Weg.
Even uit ’t beeld verdwijnen.
Weg.
Eerst terug naar mezelf.
Weg.
Niet meer proberen aanwezig te zijn.
Weg.
Ik noem ’t geen onderduiken. Dat vind ik een te beladen term. Onderduiken doe je als je vlucht voor iets en niet gevonden wilt worden. Ik wil best gevonden worden. Gráág zelfs. Maar ik ga zelf inderdaad even heel hard proberen om niet meer aanwezig te zijn. Gemist word je sowieso door maar heel weinigen.
Wie mist mij…
Wie vindt mij…
Wie houdt van mij…
Wie trekt me weer terug in de aanwezigheid…
Wie…

Dag allemaal.
Tot #ooit…
(en ooit is een mooi woord. Want dat is niet nooit).