Klinkt lekker.
Een beetje als poolse wodka.
Een weekendje met Balski.
Het was echter wat minder alcoholisch dan ’t klinkt.
En veeeeeel kouder. Dat ook.
Zaterdag was een coccoondag: volgens mij hebben we zo ongeveer de hele dag met zijn viertjes op de bank doorgebracht. Spelletjes doen, schaken, computeren, TV kijken, warme choco drinken, dat soort dingen. Het was buiten zo gruwelijk koud (-16°C en veel wind overdag) dat het ook echt gewoon NIET LEUK was om de deur uit te gaan. Maar uiteindelijk moest dat dan toch. En dan ook nog in panty… Ik moest namelijk met man naar een heus “bal”. Een gala. Ik was nog nooit op een echt “bal” geweest en wist ook niet precies wat er nou verwacht werd. Ik vond me in m’n rode jurkje (’t ding is al 18 jaar oud maar redelijk tijdloos en vooral figuurvriendelijk) met zwarte laarspumps (en -niet overdreven- drie lagen corrigerend ondergoed) wel acceptabel. Maar dan. In je panty met kniekort jurkje eerst een klereeind bij -20°C naar het Brucknerhaus lopen. Echt, dat voelt alsof je je in je tankini door de sneeuw walst. Eindelijk binnen. En dan… merk je dat je toch 1 van de weinigen in kortere kledij bent. Wát een baljurken!! I was impressed. Wát een sjiekdefriemelaangelegenheid!! Het Wiener Opernball in het klein, zeg maar. Ik was gelukkig niet de enige in het kort en ook niet de enige in knalrood (pfiewww) maar ergens was het toch niet zo “mijn ding”, vooral niet als je enkel spa rood drinkt omdat je de BOB bent. We hebben wat gewalst (nadat de debutanten in keurig zwart-wit hun beste beentje voor hadden gezet en het “Alles Walzer!” aangekondigd was). En ik heb ook mijn toekomstig zweefvliegtuigpiloot leren kennen (een collega van man, ik ga in ’t voorjaar met deze heer een zweefvlucht maken boven de bergen, heb ik voor m’n verjaardag gekregen). Dat was wel handig want ik kreeg enige tips met toelichting van hem:
– een á twee antikotstabletten innemen (“echt íedereen kotst tijdens het vliegen en dat is heeeeel irritant!! dan heb ik liever dat ze slapen.” – ahh… fijn…)
– een paar antikotskauwgumpjes meenemen (“voor het geval de tabletten niet voldoende zijn”)
– heeeeeeel warme kleding aandoen (“het is daarbovenin echt meer dan SAUKALT”)
– stevige schoenen aandoen (“want je weet nooit waar je uiteindelijk landt hè, kan ook in een koeiedrekweiland zijn”)
Nou ja. Ik verheug me er toch op.
De terugweg naar de auto was zomogelijk nog ijziger, echt alles stond stijf bij mij… (nee, fantasieën daarover zijn geheel misplaatst). En ik was ongelooflijk blij dat ik om 2 uur die pumps weer uit kon trekken en om half drie na een warme douche in m’n bed lag. Dat was het BAL van dit weekend.
Zondags stond schoonmoe op ’t program. Haar legendarische schnitzels waren lekker! Gelijk na het middageten de hele familie in de skikleding gehezen en naar Sandl (20 min. rijden verderop). Een prutserig kleine, vlakke ski-gelegenheid met 2 liften waarvan er 1 het niet deed vandaag. Maar de kinderen moesten nog oefenen dus goed genoeg voor ons. Helaas hadden we ook vandaag de kou weer onderschat. Na goed 2 uur skieen hadden we het uiteindelijk voor elkaar: 2 wanhopig huilende kinderen die hun “voehoehoeten” niet meer voelden en hun “vihihingers” niet meer konden buihuihuigen. Nou goed dan, dan stoppen we maar… zucht… Inmiddels voel ik mijn voeten ook wel weer (het was inderdaad koud :-S) maar ik heb best lekker geskied. Ben die extreme kou wel een beetje beu eigenlijk, maar ach, onze ijsbaan in de tuin is nu bijna klaar. Is ook wel weer leuk. En dát was dus het SKI van dit weekend.
Een BALSKI-weekend.
Ik heb ze wel ‘ns slechter gehad.
En veeeeeel warmer. Dat ook.