jaja, ik ben even van m’n ziekbed afgekropen om op m’n ziekblog te gaan zitten. Je moet toch wat hè. De hele dag liggen gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Beurse schouders, zere rug, gezwollen ledematen, gaat lekker. Dus even zitten. En als ik al zit, kan ik ook wel schrijven (hoewel met die tijdelijke worstevingertjes typt ’t niet zo geweldig fijn). Eergisteren dacht ik nog dat het alweer stúkken beter ging. Gistermiddag kreeg ik een terugval. Vandaag zieker dan ik het de hele afgelopen week was. Ik hoop echt dat dit dan de grote finale was want ik ben dit hele griepgedoe meer dan zat. Als ik nu echt weer terug bij af blijk te zijn, ga ik huilen.
’t-Is verdorie nog carnaval ook. Ik riep vanmiddag al jolig dat ik wel als vaatdoek zou gaan. Of als lijk. Dan hoefde ik me in ieder geval niet meer te verkleden. Gelukkig heb ik een gloeiendegloeiende hekel aan carnaval dus griep als excuus is wat dat betreft heel welkom. Ik ben genetisch ongeschikt voor verkleedpartijtjes. Ik kan dat zuipen ook zonder pakkie an. Kan ik. Maar nu even niet helaas. Ik zit volgepompt met aspirine, ibuprofen en paracetamol. In dat rijtje past alcohol simpelweg niet. Ik kan zelfs geen koffie zien. Schreef ik gisteren nog enthousiast dat ik altijd wel koffie kon drinken, moet ik daar vandaag alweer op terug komen. Oh grutten, zou ik zwanger zijn… Nee. Kan niet. Gaat niet. Mechanisch en fysiek onmogelijk. De enige andere optie is dus, dat ik echt te ziek ben om koffie te drinken.
Wèèèèèèèèèèèèèèèh.
Zo, even uithuilen en weer verder.
Morgen ben ik beter.
La grande finale est terminé.
The show is over.
Klaar met grieperen.
Genoeg ziek geweest.
Vanaf nu alleen nog een zieke geest in een gezond lichaam, a.u.b.