het is geen vrouwendag.
het is ook geen mannendag.
het is drekdag!!!
echt, ik kan geen drek meer zien.
even mijn dag beschrijven hoor.
’t-is toch míjn blog dus ik mag dat.
kwart over 6: opstaan.
kinderen de deur uit werken: kwart over 7 komt de bus.
ontbijtkoffie.
sporten, douchen.
naar de aldi om te tanken want auto leger dan leeg.
pomp doet ’t niet. na ca. 9 minuten zit er ca. 15 liter in mijn tank en toen was ik het zat.
serviceknop gedrukt en meneer verteld dat z’n boeltje in Uhuppeldepupdorf voor geen meter werkt.
snel boodschappen doen.
terug naar huis sjezen want telco met bedrijfspartner, rekening opstellen en fax sturen.
kwart voor 12: dochter thuis. brood maken.
8 voor half 1: naar school kneuren met dochter om zoon daar op te vangen (die al buiten in de bus naar huis zat) en terug de school in te douwen voor een workshop (zie vorig blog)
10 over half 1: stuurvergrendelingsintermezzo (zie ook vorig blog)
thuis kop soep en kop koffie naar binnen gewerkt (lunch)
was eruit halen, huishoudelijke dingen, telefoontjes plegen.
kwart over 2: stinksjaggie zoon weer ophalen (met dochter op sleeptouw)
eten in zoon stoppen, huiswerk erdoorheen wurgen en weer naar buiten duwen (met sleutel en mobieltje op zak) want hij wil naar vriendinnetje toefietsen.
15 minuten later staat vriendinnetje hijgend voor de deur: zoon zit met zijn fiets muurvast in het (nét omgeploegde en nét ingezaaide) weiland want ze dachten samen wel even door het veld terug naar ons te lopen om hier te spelen. (door het veld is korter).
Even ter illustratie: wij wonen hier op zware kleigrond, het is ca. 10 graden buiten en het heeft de afgelopen dagen (weken?) geregend en gesneeuwd.
ik kijk naar haar laarzen en denk “OH. MY. GOD.”
ik trek ook laarzen aan en denk “op hoop van zegen”.
buiten hoor ik hem al van verre schreeuwen en jammeren.
midden in het dreksweiland staat zoon met fiets. fiets wil niet meer rijden aangezien de drek driedubbeldik tussen de wielen en echt overal zit. zoon kan niet meer lopen omdat zijn (goeie) winterboots vast zitten in de drek. mijn crocs-laarzen zijn zo zwaar van het leem dat ze bijna in het veld blijven steken als ik naar hem toeloop, vriendinnetje zeult achter me aan.
ik sleur zoon en fiets naar een begaanbaar stukje veld en stuiter het ding een paar keer op en neer, peuter met een stokje de klei uit de wielen zodat ze weer draaien. daarna via een grote omweg terug naar huis gelopen met nog half-huilende zoon en grinnikend vriendinnetje.
na een goed half uur weer thuis.
de volgende 40 minuten heb ik doorgebracht met het schoonpeuteren en wassen van 3 paar laarzen/boots en een poging om de fiets schoon te krijgen. Dat laatste is mislukt, daar moet de hogedrukspuit maar op (mag man doen).
4 uur: zelf snel omkleden (want alles vol drek), dochter omkleden (want moet naar de stampende olifantjes alias kinderdansen)
kwart over 4: dochter wegbrengen.
half 5: naar de apotheek, ADHD-medicatie voor zoon ophalen. (en een beetje valeriaan en st.janskruid voor mij kopen ofzo)
kwart voor 5: weer thuis. zoon heeft inmiddels chocomuffins gevonden en drinken gemaakt voor hem en vriendinnetje: het is te zien :-S
de keuken is – naast vuile vaat, chocolade en gemorste frambozenlimo – nog vol drek maar ik heb er geen zin meer in.
mijn jas, zoons jas, mijn broek en zijn broek in de wasmachine gedouwd voordat de drek er echt niet meer uit gaat.
eerst koffie en bloggen.
zometeen:
dochter weer ophalen, rest van boodschappen doen, eten koken, de rest van het werk doen wat vandaag nog af moet en waar ik niet meer aan toe gekomen ben, kinderen in bed stoppen en schilderen (want moet ook ooit af, vind ik zelf). ik had nog willen drummen vandaag maar dat wordt niet meer wat.
vandaag is het drekdag.
kan niet anders.
en vannacht wordt weer een 5-kwartier-in-een-uur-slaapnacht.
kan ook niet anders.