Borsten.
Al zoveel over geschreven en gesproken.
Waarom zou ik dan nog…
Al zoveel bekeken en bestudeerd.
Waarom moet ik dan nog…
Omdat er eigenlijk verhipte weinig vrouwen zijn die over zoiets moois als borsten schrijven.
Ze doen het wel, bijvoorbeeld als de borsten ziek zijn, als ze niet naar behoren functioneren of qua vorm niet goed zijn, maar niet over de borst zelf als zodanig, in alle functies en opzichten maar vooral ook over de erotiserende waarde ervan.
En omdat ik ter afwisseling ook wel ‘ns over iets (voor mij ook) fascinerends wil schrijven 😉
Borsten.
Ik vind het eigenlijk een raar woord.
Borsten. Zeg ’t ns 20 keer achter elkaar.
Klinkt bijna hard voor zoiets moois.
Ik moet gelijk aan borstels en zelfs aan varkens denken (zal wel aan mijn voortschrijdende verduitsing liggen, vrees ik). Nou hebben varkens weer erg mooie tepels (zegt men) dus ach, enige overeenkomst mag er zijn.
Maar toch blijft het mij fascineren dat mannen zo borstgefixeerd (kunnen) zijn. Waar komt dat nou door? Vanwaar die boezemobsessie? Waar komt het erotiserende effect van borsten vandaan? Op zich zijn ’t pure voedingsinstrumenten. De mijne hebben daar ook uitgebreid voor gediend (in totaal zo’n 20 maanden lang, wat op zich niet bepaald lang is maar desalniettemin is ’t toch te zien :-S). Instrumenten om een baby met een beetje mazzel minimaal het eerste jaar door te helpen. De melk die eruit komt, smaakt ook best aardig (jaja, ik heb ’t geproefd: home-made).
Voedingsinstrumenten met erotische waarde. Maar vanwaar nou die waarde? Borsten zijn geen teken voor vruchtbaarheid. Of je nu latjeplat bent of kogeltje(s)rond, dat zegt helemaal niets over je mate van vruchtbaarheid. In tegenstelling tot bijvoorbeeld brede heupen. Die vormen een bewezen teken van vruchtbaarheid (mén, ik ben de vruchtbaarheid zelve blijkbaar…). Brede heupen waren vroeger een zeer erotisch iets maar helaas legt de man van tegenwoordig optisch gezien blijkbaar geen grote waarde meer op de mogelijke mate van vruchtbaarheid van een vrouw. En daar zit je dan te kijken met je brede heupjes…
Natuurlijk zijn borsten wel dé uitgesproken middelen die erop duiden dat een vrouw in staat is om het nageslacht van de man van voeding te voorzien. Maar ook daarvoor is bijvoorbeeld de omvang in principe nikszeggend: met kleine borstjes kun je net zo goed voeden als (of soms zelfs nog beter dan) met grote exemplaren. In de primitievere culturen zijn mannen o.h.a. niet zo borstgefixeerd. Daar zijn het werkelijk hoofdzakelijk voedingsinstrumenten. Ik vraag me soms wel een beetje af of ze na 14 kinderen en in díe gebruikte status nog steeds kwalitatief even goede melk kunnen geven (in de trant van “maak maar ‘ns lekkere thee van een zesdehands theezakje…”) maar ik denk van wel. Echt superdingen, die borsten. Maar daarginder dus niet in erotisch opzicht. Vrouwen liepen en lopen in deze culturen ook gewoon open en bloot rond (is makkelijker als er weer eens een kind om wat lekkers komt jengelen) en dat vermindert de aantrekkingskracht nog meer. Begrijpelijk ook, dat is hier niet anders. Als je een man van hier voor een paartje of duizend blote borsten neerplant is de kans groot dat hij er eveneens al gauw geen bal meer aan vindt. Letterlijk. Borsten worden volgens de gebruikelijke onderzoeken éigenlijk pas leuk als ze niet zo open en bloot rondgezwierd worden. Een beetje mooi bedekken en ja hoor, het werkt.
Zeggen ze.
Het is dus eigenlijk het decolleté wat doet mannenharten sneller laat slaan…
Zeggen ze.
Ik geloof er geen 2 ballen van. Ik geloof niet in “size doesn’t matter”. Net als dat een vruchtbaarheidsgetuigend breed achterste echt níet door alle mannen wordt gewaardeerd, helaas (zegt zij, die stiekem heel blij is, dat ze haar eigen achterste enkel met veel moeite en een nekverrekking kan zien), worden borsten van enig formaat meestal wél gewaardeerd. Size DOES matter (eeuwigaanwezige uitzonderingen even daargelaten). Ik geloof ook niet dat ’t een beetje bedekt moet zijn, integendeel. Da’s eigenlijk alleen maar lastig. Maar als we allemaal onbedekt rond zouden lopen, functioneert de man als zodanig helemaal niet meer, dus dat is ook geen optie. Maar waaróm functioneert-ie dan niet?? Waarom leiden die twee heuvels aan de voorkant in de huidige tijd zó af?
Omdat.
Geen blog zonder kort vooronderzoek.
Omdat.
Long long time ago (om precies te zijn: ca. 7 miljoen jaar).
De mens (of aapmens) rechtop is gaan lopen.
Ja, echt. Want daarmee is de aandacht voor de achter- cq. onderkant naar de voorkant geswitched. De achteronderkant verdween met het rechtop lopen ineens uit beeld (poor guys…). De nog altijd visueel ingestelde man had daarom iets anders nodig om op te focussen. En datgene lag een etage hoger. Zo ergens een beetje onder ooghoogte (of op ooghoogte, voor de wat kleinere man). Met deze nieuwe focus kwam er ook ineens meer variatie in het hele overige gebeuren (denkt u aan standjes…) want de achterkant lag nu hoppadaboppa zomaar ergens anders en dat vergde wat meer van de menselijke creativiteit. Wat een geluk dat wij vrouwen destijds ook maar ‘ns rechtop zijn gaan lopen anders was het al miljoenen jaren lang steeds dezelfde saaie boel gebleven (*nu toch ineens aan the Bloodhound Gang denken moet…*).
Zo kwam het dat de man van tegenwoordig ons achterkantje hooguit nog goed ziet als wij het dek van zijn jacht schrobben. Nooit dus. En aangezien wij vrouwen de enige zoogdieren zijn die altijd borsten hebben, ook als ze op dat moment geen nieuw mini-mensje ermee in leven houden, hoeft men zich over de de nieuwe objecten der begeerte niet te verwonderen.  Bovendien worden mooie ronde, warme en zachte objecten sowieso als erotiserend ervaren en dan ben je als man (en zo menig vrouw, niet te vergeten) met borsten in ieder geval goed bediend (Remember: real man like curves – only dogs go for bones… [bekennnend gejat van FB] ).
OK, toegegeven.
Ik vind borsten óók mooi om naar te kijken en ja, zelfs leuk om vast te houden. (De echten dan. De gigantische silicoontoeters van Lolo F. hielpen haar uiteindelijk om zeep dus van dergelijke bommen houd ik mij persoonlijk  graag ver verwijderd)
Fijn om ze te hebben in ieder geval.
Nu alleen nog een andere naam.
(en ik vraag me stiekem toch wel heel erg af, waarom vrouwen nou eigenlijk zo vaak op ogen vallen…)