Ik ben altijd en eeuwig op dieet, maar zo eensch per maand geef ik er helemaal de brui aan aangezien de hormonen dan over het verstand regeren. Voorál op de avonden dat ik alleen ben, zoals gisteravond. Het hoofdmotto op zulke avonden: “barst allemaal maar lekker, waar is de chocoladechipswijn…”
Als man thuis geweest zou zijn, zou de schade beperkt gebleven zijn aangezien hij heel vermanend kan kijken en heel erg verstandig is als het om (míjn!) eten gaat (het zijne doet er sowieso niet toe, eeuwig slank en sportief als-ie is). Helaas kwam hij ietwat vroeger dan verwacht thuis dus ik moffelde de chipszak op de stoel onder de tafel, m’n Tuin&Co-tijdschrift erover heen en weg waren de bewijzen van mijn schransbui. “Die zak ruim ik morgen in een ongezien moment wel op.” Zielig, ik ben me ervan bewust. Maar ’t-is niet anders, zo werk ik (met regelmatige maandelijkse intervallen in ieder geval).
Vanochtend bij ons (gruwelijk vroege) ontbijt moest ik even “uittreden”, moest echt even, de nood werd een zaak. Bij terugkomst kijken twee paar uiterst kritische en vermanende kinderogen me aan.
Zoon: “heb je je handen wel gewassen??? anders mag je niet meer aan mijn tafel hoor!”
Ja heb ik. En ga weer zitten. Case closed.
Dochter: “ik weet echt wel waarom jij zo moest poepen!!”
Oh ja? Dit dreigt een grotere case-beschrijving te worden.
“Ja!! want jij hebt gisteren een héle zak chips leeggeschransd!! Ik zocht daarnet de nintendo [vreselijk, die ultravroege nintendozoekende kinderen] en die heb ik gevonden! Op die stoel daar!! Onder die chipszak!! En ik heb gisteren in bed gehoord hoe jij chips at [vreselijk die laatslapende, altijdoplettende kinderen]. Chips is niet goed voor je hoor! Daar moet je van poepen! zie je wel!!”
Aldus het hele relaas.  Ze zou best wel ‘ns gelijk kunnen hebben. Maar wat dan nog. Ik ben volwassen. Ik mag dat.
Man kijkt me met een schuin oog beschuldigend aan. Ik zie het wel weer: hij is het met haar eens.
Bluhhh.
Echt hè, volgens mij is gewoon IEDEREEN één keer per maand tegen mij.
Negeert u haar, beschuldigt u haar, bezorg haar het schaamrood op de kaken.
Ze kan ’t hebben.
Ik ga me ingraven.
In Thai Sweet Chili Chips.