Ja, ik ben het zat.
Nooit gedacht dat ’t zover zou kunnen komen.
Maar het is zo.
Ik ben de 2.0-wereld van twitbook en facechat even zat.
In de laatste dagen is er zoveel platte tekst zo fout geïnterpreteerd dat ik er bijna een beetje moedeloos van werd. Fout begrepen. Foute dingen in gelezen. Ook door mijzelf. Ik wil het even niet meer. Ik heb zelf al teveel gezegd. Véél teveel.
Daarnaast worden m’n blogs te vaak en te direct aan mijzelf gekoppeld. Dat is ook heel logisch: een blog is toch een beetje een dagboekformaat. Maar ik heb een nogal grote fantasie en een behoorlijke neiging tot doorslaan… Ben ik een beetje melancholisch, schrijf ik al wereldondergangsgedichten. Ben ik een beetje teleurgesteld in iemands reacties, schrijf ik gelijk over het onbegrip, mijn drievoudig gebroken en platgetrapte hart, het grootse gebrek aan liefde en weet ik veel wat.
Neem. het. alsjeblieft. NIET. te. letterlijk….
Ja, heel veel dingen (praktisch alle, zeg maar) die ik schrijf hebben wel degelijk een link naar mijzelf. Bevatten beschrijvingen van de dingen die ik voel. Maar soms ook 28x versterkt… of met extra fictieve dingen erin verweven. Daarom ben ik nu maar begonnen met taggen:
INFO VOOR ALLE TROUWE LEZERS (en voor de rest ook :-)):
Kijk naar de tags onder elk van mijn blogs!! Staat daar iets bij van “echtfictief” of “ietwatfictief” (de tag “rijmelarij” staat voor alles wat zo half in gedichtvorm gegoten is. Dat kan heel goed grotendeels fictief zijn maar sommige dingen die ik wat poëtischer  schrijf, zijn wel degelijk aan m’n real life en real feelings gekoppeld). Is het betreffende blog puur waarheidsgebaseerd, dan staat er iets van “the whole truth” bij. Zie hieronder bijvoorbeeld.
Just mind the tag, please.
En verder gaat het goed, niemand hoeft zich grote zorgen te maken (kleine zijn voldoende). Ik ga me alleen even op mijn real life concentreren nu. De komende paar dagen in ieder geval. Zoals ik zei: I’ll be back. Ergens volgende week is de oude Lou vast wel weer terug. Ik neem gewoon even een korte vakantie. Een midweekje ofzo. Toedeloe!