Ik wil niet moeten kiezen…

Ik wil niet moeten kiezen…

En dat ga ik dus ook niet doen.
Maar soms is ’t allemaal niet zo makkelijk.
Niet zo zwart-wit…
Niet zo openboek…
Soms zeggen mensen dingen die ze niet zouden moeten zeggen. Vraag me niet waarom maar ik doe ’t zelf ook. Op een ondoordacht moment er iets uit flappen en dan twintig milliseconden later denken: “oh fuckadel, dat had ik nou echt níet moeten zeggen, dat was oeroeroerstom”. Heb ik. Best wel eens. Vaak. *kuch* Ik ben dan ook niet de beroerdste om me te verontschuldigen :-S
Maar zelfs als de dingen eens níet zo ondoordacht zijn, is het o.h.a. beter om eerst na te denken over wat je zegt, waar, tegen wie maar vooral óver wie of wat… Wat levert het je op? Opluchting? Leedvermaak? Stomme lol? Misschien. Kortstondig. Daarna komt  dan het Rotgevoel, de Spijt en het Betere Nadenken. Nou ja, bij de meeste mensen dan…
En soms, soms zit je er tussenin. De ene mens-die-je-lief-vindt, zegt iets oerstoms, nee in jouw ogen zelfs onmogelijk stoms, over een ander-mens-die-je-lief-vindt. En er is niet eens sprake van spijt of een rotgevoel. Ook niet bij nader inzien. Dan doet de andere mens-die-je-lief-vindt er nog een schepje bovenop, want – terecht gekrenkt tot op het bot – is revenge een opluchtende reactie. Dan heb je oorlog. Woordenoorlog. En een hoop kutgevoelens. Negativiteit ten top.
En jij? Zit er tussenin. Je wilt niet moeten kiezen tussen mensen die je lief hebt omdat ze zo’n berg oerstomme dingen tegen en over elkaar zeggen.
Dat.
Dus.
De enige reactie die ik kon bedenken is: terugtrekken. Ik zeg niks. Ik wil niet kiezen. Ik wil niemand afvallen of veroordelen. Ik kan het achterbaks, onmogelijk, misselijkmakend vinden maar ik geloof nog steeds in het goede van de mens. In ieder geval in het goede van de mensen die ik lief heb. Aan welke verhipte rotkant ze ook staan en welke oerstomme rotfouten ze ook maken. Dus trek ik mij terug. En wacht… wacht tot de storm is gaan liggen. Is dat laf? Misschien…
Ik noem ’t liever machteloosheid…
Wegkijken uit machteloosheid omdat ik de oorlog niet kan stoppen.
*handen hard op de ogen en over de oren drukt…*
*buikpijn heeft…*

0 gedachten over “Ik wil niet moeten kiezen…

  1. Je wil niet kiezen en je moet ook niet kiezen… blijf maar in de luwte zolang je dat nodig acht. Alleen hoop ik dat beiden je die luwte gunnen en niet aan je beginnen te trekken… want dan is het hek helemaal van de dam @->–

  2. Ieder moet voor zichzelf uitmaken wie hij leuk vindt en met wie hij wil optrekken, ongeacht wat andere mensen over die persoon vinden of zeggen. Niet iedereen vindt iedereen aardig. Geen lachtertje inderdaad. Maar de storm zakt wel. Zolang jij weet wat je vrienden voor je betekenen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *