Dochter komt huilend binnen want man (die samen met de buurman dik in de stress zit met de bestrating van de oprit) heeft haar naar binnen gestuurd omdat ze teveel wou helpen. Met andere woorden: danig in de weg liep.
Dochter: “De jongens mogen wél helpen!!! En ik niet!!”
Ik: “Tja. De jongens zijn ook 3 jaar ouder hè, en teveel helpers is niet handig.”
D.: “Ja maar ik wil ook volwassenen helpen. Die hebben dat nódig!!”
Ik: “OK, dat klopt, ik heb je nodig want de keukenkastjes zijn hartstikke goor en die mag jij poetsen. Ik heb er geen tijd voor.” En druk haar de glassex en een doek in de handen.
Dochter blij.
D.: “Zie, die mannen klungelen maar daarbuiten op de oprit met zand en water. Wij doen de écht belangrijke dingen hè mam? Mannen moet je laten. Dan voelen ze zich goed.”
Tjeejjzus. Waar heeft ze die wijsheid vandaan…
D. gaat verder: “Wij vrouwen zijn beter in de keuken. Dat is ónze job hè mam?”
Aha. Opvoeding mislukt.
Dochter: “Wahhh mam, T. [zoon dus] heeft me gebeten!!! En dat alleen maar omdat ik de afstandsbediening had!!”
Ik: “Oh. Ja. Jij hebt altijd de afstandsbediening.”
D.: “Jáá!”
D. onmiddelijk daarna: “Neeeee!!! Niet waar. T. heeft altijd de afstandsbediening!! Mag ik een ijsje??”
Dochter: “Mahamm?? Word ik te dik?”
Ik (wanhopig zoekend naar een diplomatiek antwoord): “Ehm, nou… je moet wel een beetje oppassen inderdaad. Je bent ietsje aan de stevige kant. Je lijkt gewoon op mij…”
D.: “Oh. Maar dát wil ik niet. Dan word ik maar geen mama. Mag ik een ijsje?”
Dochter: “HONGER!!!” (dat heeft ze altijd maar soms zegt ze het ook).
Ik:  “ik zal zo iets te eten maken.”
D.: “Niks maken. Jij kookt water, ik haal het pakje soep.”
Ik: “die instant noedelsoep? ah neeee joh, dat is zo ongezond… ik maak wel iets.”
D.: “Ja maar jouw ietsen zijn nooit lekker.”
Ik: “Oh. Nou doe mij dan ook maar zo’n pakje.”
D.: “Mag ik straks dan een ijsje?”
#zucht…
Dochter: “Mag ik de vissen voeren?”
Ik: “Ehm, we hebben er nog maar eentje lieverd, die andere is nu ook dood…”
D.: “Ja weet ik toch. Die heb je in de diepvries gestopt. Mag ik nou de vissen voeren?”
Ik: “ja mag, maar niet teveel voor die ene alleen”
D.: “Ik wéét dat hij alleen is. Hij mag wel wat van mijn noedelsoep mee. Eten we gezellig samen.”
Ik: “Ik denk niet dat-ie dat erg lekker zal vinden.”
D.: “In ieder geval beter dan dat voer dat jij hem geeft…”
Ik neem aan dat ook deze vis binnenkort niet meer eenzaam zal zijn en rond mag dartelen op een wolk samen met onze andere heengegane betta’s. En dan wil ik nooooooit meer vissen. Ik neem gewoon weer CPO’s (dwergkreeftjes), die vreten alles.
#dubbelzucht…
En deze gesprekken vinden, voor uw beeldvorming, dus plaats in een tijdsbestek van pakkembeet 1,5 uur, terwijl ik wanhopig probeer om serieuze dingen aan elkaar te typen.
#driedubbelzucht…