Een berichtje van mij. En mij.
Oh, en van mij ook hoor!
Kop dicht jij. Deze is van mij.
Look who’s talking… Ik mag zeggen wat ik wil.
Hou op jullie, we zitten allemaal in dezelfde schuit, hoor.
Jij altijd met je gruwelijke verstandigheid en medeleven.
Jemig, jij dan? Eeuwig de sarcastische doemdenker.
Vechten jullie nog even fijn verder, schrijf ik m’n blogberichtje.
Jamaar ik wou ook wat zeggen!!
Rot op. Ik ben nu aan de beurt.
Doe maar lekker, ik krijg jou er toch wel onder, eigenwijs stuk vreten.
Vreten? Waar, waar?
Jij denkt ook eeuwig en altijd aan eten, hè.
Ja en jij aan de wereldondergang die iedere maand opnieuw plaats vindt.
Laat mij nou m’n blog schrijven, ah toe nou…
Het zijn er drie…
Twee zijn eruit gefloept.
De derde zit nog even heimelijk te vreten…
Geruststelling: het zijn geen persoonlijkheden.
Het zijn gewoon kanten.
Ik ben een kantig type.