Ik ben een hypothetisch heerlijk wief.
Een echt oprechte hartedief.
Ik heb jou zó ongeloveloos lief,
actief als ook iets te passief.
Ik zorg voor jouw gevoelsgerief.
Voor jouw wensen hypersensitief.
Dat werkt soms ietwat destructief
maar ach, zie het nou maar positief:
het is nog allesbehalve definitief.
En ‘heerlijk’ is ook al zo subjectief…
Dan dus enkel maar ‘een wief’.
Heb ik fijn weer een ander lief.
Er is wel een meervoudig ongerief:
Ik ben soms mega-onproductief
en ook zonder zinvol substantief,
met grote haat aan DE kettingbrief.
Dit even oprecht en informatief
en ook een klein beetje narratief.
Zonder enig geloofwaardig motief
ben ik een procrastinatief lekker wief.
Asjeblief, heb je mij nu nog stééds lief?
Dát biedt nog ‘ns toekomstperspectief…
Ach.
Tijd dat ik optief.