blik
Stilletjes zat hij daar. Op zijn stoel aan de eettafel.
Niet onze eettafel, maar dat maakte geen verschil.
Het was een eettafel.
Verloren keek hij me aan. Die vragende, licht wanhopige blik.
De blik van “Moet ik eten? Moet ik zitten? Moet ik ademen? Moet ik?”
Ik vroeg fout. “Is er wat mis, lieffie? Wat ís er dan?”
De blik werd nóg droeviger en er glinsterde wat.
“Ik weet niet wat het is mam, het is gewoon niks.”
En ik geloofde hem niet.
Toch was het zo. Rond een uur of vier verdween de blik.
Dat krijg je, als je de dag ervoor de ADHD-medicijnen vergeet…
0 gedachten over “blik”
Slikt even heftig. Vergeet niet, jij bent ook maar een mens.BIG HUGG!!!
Arm joch… X
Ach gossie…
Arm kind! Maar jullie beide zijn het vergeten. Gelukkig nu weer goed 🙂 X
IK ben het vergeten 🙁 ik had vergeten ze mee te nemen naar schoonmoe, de dag ervoor. Daar sliepen we. En toen we thuis kwamen was het te laat om ‘m te nemen want anders slaapt-ie de hele nacht niet en da’s ook niet fijn… Ik was dus de stommerik hier :-S
Jij bent geen stommerd! Jij bent menselijk! 🙂 Iedereen vergeet weleens wat, of maakt weleens een fout. Wedden dat je hierdoor de volgende keer er wel aan denkt? *knuf* X
Sneu… 🙁
Gossie… xxxx
Ach … 🙁
Au.
Gevoel van herkenning, maar had de link nog niet gelegd met medicatie.
Idee om een noodvoorraad aan je sleutelbos te hangen? Dat heb ik sinds kort: lucht- en waterdicht: kokertje wat verkocht wordt voor adresgegevens aan een halsband, daar passen precies een paar tabletjes in!
Wel een idee idd!. Maar het probleem is dat als we de medicatie ‘s-ochtends vergeten, we hem die niet meer kunnen geven omdat hij dan de hele nacht erna niet slaapt en de volgende dag gebroken is… dan liever nog dit :-S
Je sleutelbos heb je toch mee naar schoonmoe? Daar hang je dat ding aan incl. tabletjes.
Meestal wel, maar als we samen gaan, neem ik mijn sleutels meestal niet mee. Dan moet man ook een pil aan zijn sleutelbos en dat wordt al lastiger :-S Dit komt maar heel zelden voor hoor, gelukkig 🙂