“Leer te leven!!”
Okee…
Goed.
Zal ik doen.
En dan?
Dan leef ik.
Dus.
Eigenlijk krijgt een mens dergelijke clichés behoorlijk vaak te horen.
“Leef je leven, doe je ding.” – Tja, welk ding mag dat dan wel wezen…
“Leef erop los want je leeft maar één keer” – Oh echt? Surprise, surprise…
“Mensch, durf te léven.” – háh!! Ik durf blijkbaar, ik doe ’t tenslotte al meer dan 41 jaar.
“Leer góed te leven.” – Oh my. Zouden ze bij de LOI een cursus levenskunst hebben?
Lééf?!?
Ja tuurlijk.
Maar hoe dan.
Met wie dan.
En wanneer dan.
Leven. Ik leef. Maar doe ik ’t ook goed genoeg? Doe jíj het überhaupt wel goed? Leven we voldoende? Of vegeteer ik een beetje voor me uit en mis ik de essentie van mijn eigen bestaan volledig? Dat gevoel dat je nog zó veel dingen wilt doen, dat een ander veel méér leeft dan jij, er meer uit haalt, meer voor z’n ambities doet, de juiste knoppen drukt.
Dat bourgondische leven hè, dát ligt me wel. Een ascetisch leven zou natuurlijk veel beter zijn maar dat kan ik niet, heb ik ontdekt. Wil ik ook niet. Ik wil kunnen genieten, anders lééf ik toch niet? En toch doe ik het. Steeds opnieuw. Omdat ik in fysiek opzicht toch echt fitter en slanker wil zijn dan ik nu ben. Op naar die ascese dus…
Een multipel liefdevol leven ligt me duidelijk ook wel. Maar leven in monofocale genegenheid is wederom beter geaccepteerd en het lijkt erop dat ik dat wel enigszins kan dus dat doe ik dan ook maar… Maar daarmee besef ik dan ook gelijk weer dat ik dus steeds opnieuw zo leef zoals ik denk dat het goed is maar niet zoals ik eigenlijk diep binnenin zou willen…
Ach, wie doet dat nou wel voor de volle honderd procent… Diegene is een mazzelpik(kin).
Geef wat je kunt geven.
Neem wat je kunt krijgen.
Oogst de liefde die je zaait.
Doe dat wat goed doet.
Doodgaan kan altijd nog…
Ik hou ’t maar op de bovenstaande clichés.
Ze hebben niet voor niks zo’n mooie naam gekregen, toch?
In ’t kader van dat “leren te léven” wil ik iets delen.
Iets wat ik gekregen heb.
En wat ik koester.
Dat wat een oh-zo dierbaar mens me gaf.
En nog steeds geeft.
Namelijk dat wat werkelijk ís.
En altijd blijft.
Dat wat me doet beseffen: “het is goed zo…”
En dat is het.
.

Ze hoort theoretisch op één
Op één plaats haar thuis
Ze hoort theoretisch bij één
Bij één geliefde in huis

Ze deelt niet al haar gevoel
Uit bescherming voor zichzelf en hem
Van binnen scheurt de boel
En roept onophoudelijk die stem

Ze wil fladderen naar alle thuisen
Ze wil liefde delen met alle mensen
Wil vaste gast zijn in hun huizen
En toegeven aan haar diepste wensen

De vlinder in de glazen pot
Met liefde gevangen en bewaard
Dan gaat de deksel op het slot
Maar de ontsnapping is het niet waard

De vreugde zou overvleugeld raken
Door pijn en veel verdriet
Daarom de poging staken
Ook al wil haar hart dat niet

Wat ze ook kiest en hoe ze ook doet
Er zal altijd iemand onder lijden
Daarom blijft ze omdat het moet
Op die ene plek tot het eind der tijden

Het leven is niet altijd eerlijk
Keuzes achtervolgen ons elke dag
Alleen in dromen is het heerlijk
Als ze weer fladderen mag…

.

-x- Dank je voor jou -x-