come back to me
Langzaam verdwijnt het.
Het doffe, neergeslagen gevoel.
De watten tussen mijn hersencellen.
De snerpende pijn bij mijn slapen.
De zweepslag in mijn nekspieren.
De rotte vergeetachtigheid.
Langzaam komt ’t terug.
Die lichte scherpte en humor.
Het langer kunnen kijken naar.
Het broodnodige denkvermogen.
Het actieve herinneren van.
Het betere reactievermogen.
Please come back to me…
I never meant to hurt you…
Don’t leave me forever
I am so lost without you.
Take your time out,
Take whatever you need.
Go back to black for now,
But in the end you will
Come back to me.
Dearest brain…
9 gedachten over “come back to me”
Als brainless chick vond ik je ook nog steeds lief hoor
LOL! Heel geruststellend, Draeck ;-P xx
Lou,
Je schreef: De watten tussen mijn hersencellen.
Is het nu ‘watten?’ of huishoud-watten?
Watten zijn watten… wattenbolletjes, huishoudwatten, watjes, w(h)atever. Maar nu je het zegt, er klopt iets niet. Want ik zeg “Langzaam verdwijnt HET” en watten is meervoud. De watten verdwijnen. Ik had gewoon een hoofd vol watten. Zo zeg je dat hè… En die watten in mijn hoofd verdwijnen zo langzaamaan eindelijk weer.
it never rains all the time…
But when it rains, it pours 😉
yep, and the deeper the valley, the higher the mountain. 😉
Ik kan mij niet voorstellen dat het ooit is weggeweest, jouw mooie brein. Het zat even niet in je zichtveld gok ik dan maar!
*geeft kopje*
Gelukkig maar…. stay carefull,
groetjes,
Dorothé