Het schijnt dat ik nu dan toch eindelijk weer eens een gevoelige snaar heb geraakt met mijn ziekemannenblog…
Sorry heren (in het algemeen maar voorállll die, die zich aangesproken voelden):
mijn oprechte excuses.
Ik zal ’t noooooit meer doen…
NOT!!!
’t Is mijn blog. Ik schrijf wat ik wil.
En lees vooral ook de titel erboven: Veel geleuter zonder clou.
U was dus gewaarschuwd. Dubbel.
To read or not to read, THAT is the question.
Hele evolutietheorieën werden er meteen weer tegenaan gegooid. Vrouwtjes die het zich niet kunnen permitteren om hun kroost in de steek te laten, mannetjes die, als ze hun territorium door ziekte niet meer kunnen verdedigen, zich dan maar volledig terug trekken. Ik vind ’t prima hoor, alleen is het dan wel ietwat teleurstellend dat het oh zo intelligente mannelijke deel van ‘mensheid’ (even sterk veralgemeniserend, alweer sorry) zich blijkbaar toch nog niet noemenswaardig ontwikkeld heeft en daardoor in tijden van zelfs enkel milde ziekte terug valt in oergedrag, daarbij denkende dat er nog steeds iets als een territorium verdedigd zou moeten worden. Ik ben gék op veralgemeniseren en bagatelliseren. Iemand moet ’t toch doen hè, anders zie je door de mannen de mensheid niet meer. *kuch*
Huh?
Oh.
De clou mist weer eens…
Ik broedmachine met hormonale storingen.
Ik vrouw.
Forgive me.
Waar zullen we het vandaag eens over hebben?
Was er niet laatst iets van een huishoudbeurs?
Vertel eens dames?
En heren, niet te hard zwaaien met die knots hoor!
U zou uw nieuwe BMW M6 per ongeluk kunnen raken…
Lieve mannen.
Trek het u toch alsteblief niet aan…
Ik raaskal maar wat.
Ik ben gek op u. Allemaal (even generaliseren).
Wat zou ’t leven zonder mannen zijn.
Enzo…
Clueless.