…plus een dag inmiddels, want gisteren heb ik dus vergeten dit blog te posten 😀
Vijf april tweeduizendentwaalf.
Een dag uit duizenden.
Ik denk er nog zo vaak aan terug…
Een tweet-up. En dan niet zomaar eentje: Eentje die, achteraf gezien, redelijk speciaal voor mij georganiseerd was. Een interessante ervaring, kan ik u verzekeren. Ik had via twitter en facebook zoveel heerlijke, lieve, interessante, mooie mensen leren kennen. Vele daarvan had ik nog nooit gezien, wilde ze dan ook heel erg graag ontmoeten, maar het hele land afreizen in één week tijd was (en is) simpelweg onmogelijk. Een grote lieverd, namelijk Nance,  pikte het feit dat ik in Nederland zou zijn op en organiseerde prompt een feestje. Ik mocht, samen met nog een aantal andere feestgangers, bij Jan en Nance in Groesbeek overnachten. Wat een gastvrijheid. En wát een bérg liefde die op me af kwam… heerlijk!
In het café zelf stond ik keer op keer met mijn mond vol tanden omdat ik out of the blue werd overladen met cadeautjes. Ik was mij er namelijk écht niet van bewust dat uitgerekend ik het middelpunt van deze tweetup zou zijn en dat men mij zó in de watten zou leggen. Ik was ervan uitgegaan, dat dit gewoon een leuk meet&greet-feestje zou worden. Dat het een prettig bijkomstig feit was dat ik nu eindelijk ook een keer aan zoiets kon deelnemen. Dat ik een hoop mensen in één keer kon zien. Maar dus níet dat men ‘voor mij’ kwam… Een toch ietwat rare maar absoluut niet onprettige gewaarwording. Ik heb zo genoten van al die geweldige mensen toen… Ik zou die avond voor geen miljoen hebben willen missen. En ik zou ‘m zo onbeschrijflijk graag nog een keer overdoen…
Lieve iedereen die daar was, ik wil jullie – een jaar (en een dag) later – laten weten dat ik er nog steeds heel, heel erg vaak aan terugdenk, dat ik jullie allemaal zó ontzettend graag weer eens terug zou willen zien (en dat gaat ook echt nog wel een keer weer lukken in de toekomst. Maarre… kadootjes hoeven (mogen) dan echt niet hoor! Echt niet! Alleen jullie weer zien zou al ’t summum zijn!!), dat ik jullie stuk voor stuk een megagrote virtuele zoen wil geven. Maar veel liever nog een echte…  Bedankt voor jullie.
En Nance, jij bent simpelweg meer dan goud waard. HUG & SMAK!!!

♥ ♥ ♥ ♥ ♥

..

.

(ik heb helaas niet van iedereen een foto :’-/
alleen daarom moeten we het al een keer overdoen…)