Ze is mijn wereld.
Kan niet zonder
Ze is mijn eigen
wereldwonder.
Ze is mijn meiske
zelf gemaakt,
van gezondheid
ronduit blaakt.
Ze is mijn allesie
maar jemig, wacht.
Mijn alles is plots
alweer acht…
(c) Lou
En dat is ze.
Elke vrouw die kinderen heeft mogen krijgen denkt ergens in het jaar wel een keer: “x jaar geleden om deze tijd…” en dan vul maar aan. Keek ik voetbal en braken m’n vliezen. Begonnen de weeën. Lag ik al 20 uur te puffen. Lag ik al in het ziekenhuis te wachten. Ging het helemaal niet goed. Merkte ik nog niks. Etcetera etcetera.
Bij mij was ’t dus dat eerste: ik keek iets van voetbal op TV en m’n vliezen braken. Al waterend naar het ziekenhuis. Geen weeën. Die begonnen pas om half drie ’s nachts. En om om 3:17h was ze er. Een persoonlijk wereldwonder, neergezet in 47 minuten. Beetje veel bloed maar zonder (kleer)scheuren. Een perfect wichie!!
En dat wichie is nu een brok meid van acht. Een gevoelig rauwdouwertje, een banjerende ballerina, een door het leven kuierend knuffelbeest. Morgen vier ik mijn wereldwondertje. En hoe vreselijk ze dat ook vindt, ze zal altijd mijn krissiebissiepoepelissie blijven.
Sorry lieffie 😉
Liefste, mooie dochter van me, ik wens je een heel nieuw, prachtig, vreugde- en liefdevol, lachend en knuffelend wonderjaar toe.
Mama loves you.
Always. No matter what.
Never forget dat!