Niksig
Zaterdagnacht. 
Kort voor twaalven.
En ik, ik voel me niksig.
Ach wat nou, niksig.
Nou gewoon… Als niks.
Wat kan ik nou.
Wat bén ik nou.
Wie vraag ik al niet eens meer.
De dingen die ik zou willen veranderen, blijven eeuwig hetzelfde.
De dingen die ik zou willen doen, blijven een utopie.
De dingen die ik zou willen repareren, blijven gebroken.
Dat wat ik zo graag wil, blijft altijd buiten mijn bereik.
De dingen die me grote zorgen baren, escaleren vanzelf.
Het is zinloos.
Ik ben machteloos.
Dus voel ik me niksig.
En ga maar slapen.
Morgen een nieuwe
dag waarop alles
wéér anders blijft.
Miljarden aardachtige planeten in ons melkwegstelsel, hmm?
Ik hoop dat ze er daar wat beters van bakken dan wij hier…
0 gedachten over “Niksig”
Wie kent die momenten niet.
ik weet ’t…
Niets is zinloos; alles verandert voortdurend en zelfs dan blijft nog niks hetzelfde. Op je eigen vierkante centimeter kun jij voor je familie, vrienden, kennissen en naaste omgeving een wereld van verschil maken, maar in het grotere geheel is onze bijdrage uiteraard beperkt, daar moet iedereen op deze wereld zich bij neerleggen. Maar toch; alle kleine beetjes helpen altijd, hoe dan ook. Jij helpt bij het verbeteren van de wereld op je eigen kleine manier en dat is goed, hoe dan ook.
dank je voor je lieve antwoord Joke! Ik weet ’t diep binnenin ook wel, daar waar ik kan, beteken ook ik iets. Maar soms heb je zo’n gevoel dat alles voor niks en alles verloren is. Het gaat gelukkig ook weer over en dan ga je door met leven, voor zo lang het duurt. ThanXXX
‘Zijn is veranderen’ las ik ooit ergens, dus… volop mogelijkheden wat nu niks is kan dus iets worden….. en mijn motto waarmee ik ooit begon aan een marathon…. ‘als je waagt dan groeit je moed… als je aarzelt groeit je vrees’ niet van mezelf maar van niemand minder dan Ghandi.
groetjes,
Dorothé