Het skypescherm open.
Groot. Een tweede laptop is fijn.
Hij tikt zich een breuk.
Krabt eens aan zijn neus. Zucht.
Hand in zijn nek, hoofd scheef.
Krabt nog een keer. Kijkt moeilijk.
Ik luister naar David.
Ground Control en zo.
Nip aan mijn glaasje port.
Hij ook.
Port in unison.
Af en toe koekeloer ik stiekem naar zijn voorhoofd.
Ik werk met onderbrekingen
aan mijn gedichtenbundel,
pak tussendoor ineens even een penseel
en verbeter wat aan mijn schilderij.
Nog lang niet af, maar voor de kerst moet het klaar.
Moet. Moet.
De tekst van Almalfi in mijn oren.
You put me in a trance.
Thanks Lucia. Je wordt steeds mooier…
Nog een slokje.
Soms heel even melancholisch.
Sommige dingen op facebook laten me toch lachen.
Don’t you forget about me.
Simpel. Don’t mind.
Ik loer weer steels naar hem.
Een meer dan serieus gezicht staart
nog steeds niets ziende
tegenover me naar het beeldscherm.
Werkezel.
Alles.
..
.