Eerste kerstdag, half acht. Dat ‘eerste kerstdag’ kan me zo goed als niks schelen. Dat ‘half acht’ eigenlijk ook niet, hoewel ik uit wilde slapen. Gezien de laatste weken is half acht best acceptabel als wakkerwordtijd. Nu zit ik rechtop in het logeerbed en hoor mijn vader luidkeels snurken in de kamer hiernaast. Ik lees een berichtje van de mama van Floor. Er biggelt een traan over m’n wang (ja. echt). Honderdduizend gedachten door elkaar, maar vooral eentje die steeds terug komt: “Dit mag toch niet?
Iedereen viert maar weer eens uitbundig dat letterlijk fantastische, elk jaar weer als herboren kindeke Jezus maar ondertussen wordt kindeke Floor zieker en zieker…Het berichtje hakte erin, zo ’s ochtends vroeg. Dit mag toch niet? Waarom gebeurt dit? Iedereen loopt te mekkeren dat er geen rooie cent meer te besteden valt en de zorg catastrofaal duur wordt, maar ondertussen vliegt het geld eruit voor gekonfijte vliegenzwammen en roomkaas met truffelaroma voor het kerstdiner en worden er voortijdig al miljoenen aan vuurwerk de lucht in geëjaculeerd. Mekker dan niet, eet een boterham en besteed dat geld aan onderzoek naar bijv. Neuroblastoom, wat kleine Floor heeft?
En dan dat hele Serious Request-gedoe. Ik snap het niet. Waarom smijten we met de kerst ineens dik twaalf miljoen op tafel voor vrouwen die ergens in oorlogsgebieden seksueel misbruikt zijn? Ik kan de mensen die gelijk ‘eigen volluk eerst’ schreeuwen echt niet velen. Maar zie ik niet in, waarom men juist met de kerst plots zo vreselijk begaan is met het lot van deze mensen. Oorlog is het overal. Drie dagen lang niet eten en in een doorkijkhuis gaan zitten om vervolgens zelfvoldaan – want ‘oh wat waren wij weer goed’ – met de kerst de gordijnen dicht te trekken en je vol te vreten. Hoe hypocriet wil je het hebben?
Oostenrijk heeft nu eveneens een glazen huis. Het ‘Ö3 [dat is de nationale radiozender] Weihnachtswunder’ (het engelse ‘Serious Request’ snappen ze hier niet, denk ik) haalt vol trots 6 tonnetjes binnen, bestemd voor families in nood in Oostenrijk. Schattig. Peanuts. Maar afgezien daarvan, wat moet die hele actie? De kerstinzamelactie ‘Licht ins Dunkel’ beoogt al 42 jaar lang precies hetzelfde doel en haalt krap 6 miljoen op. Voor het omliggende buitenland en voor natuurcatastrofes e.d. hebben ze hier ‘Nachbar in Not’. Werkt ook goed. In België en Portugal gaat het serieuze verzoeksgeld naar baby’s resp. kinderen die onder de armoedegrens leven, in Zweden naar HIV-bestrijding. Nobele doelen die toch nét iets meer down to earth zijn voor mij. Begrijp me niet verkeerd, ik heb met die vrouwen daar te doen. Iedereen lijdt.
Maar het is en blijft zo hypocriet…
Waarom met de kerst wél en verder lekker niet?
Ik geef als ik dat nodig vind. Niet omdat het kerst is en het dan ineens zo nodig moet.
Ik heb sowieso helemaal niks met het concept kerst.
Doe mij maar een midwinterfeestje met veel vuur om omheen te dansen. Ik heks.
Nee, ik zit op eerste kerstdag om half acht ’s ochtends in mijn uppie in bed op mijn laptop te rammen.
Een gloedjenieuwe laptop, dat dan wel weer.
Joepiedepoepie.
Vrolijk kerstfeest, mensen.
U heeft weer goed gedaan…