27% EU-Europeanen vindt het oké (‘justifiable’) dat vrouwen in sommige situaties seksueel misbruikt worden. Als een vrouw bijvoorbeeld dronken is of zich uitdagend kleedt, als ze niet duidelijk ‘nee’ heeft gezegd en geen verzet geboden heeft, vindt minstens 1 op de 4 Europeanen het begrijpelijk als ze daardoor tot seks gedwongen wordt. 
Dat meldde Europees Commissaris van Justitie Vera Jourova in een toespraak in Brussel, tijdens de opening van de campagne ‘Vrouwen tegen Seksueel Geweld’.
Ik moest even gaan liggen toen ik dat las. En ik dacht er meteen achteraan: ik ben nu gaan liggen; zou dat óók als teken gezien kunnen worden, dat ik nu wel even genomen mag worden? Ik ben per slot van rekening wél op mijn rug gaan liggen…
Hoe is het mógelijk? 27%! Dat getal staat in een gisteren verschenen rapport van de Eurobarometer. 25 November, afgelopen vrijdag, was de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen. Het op die dag gestarte EU-project is weer een nieuw initiatief, wéér een poging, om het – al dan niet seksuele – geweld tegen vrouwen in te dammen.
Want het gebeurt nog steeds. Kijk ik alleen al in mijn directe ‘real life’ omgeving (of zelfs naar mijzelf), zie ik vrouwen die binnen hun huwelijk tot seks gedwongen werden, vrouwen die door hun partner regelmatig in elkaar geramd worden, vrouwen die verkracht of meermaals aangerand zijn, vrouwen die op het werk met seksuele intimidatie te maken hebben. Dat is blijkbaar ‘real life’ voor heel veel vrouwen in de EU (JA, IN DE EU!).
Ik noem even wat factsheet-cijfers uit genoemde EU-studie.
– 1 op de 3 vrouwen (van 15 jaar of ouder) heeft te maken gehad met seksueel en/of fysiek geweld
– 1 op de 3 vrouwen is psychisch mishandeld door een intieme partner
– 1 op de 5 vrouwen wordt gestalkt
– meer dan de helft van de vrouwen (55%) is slachtoffer van seksuele intimidatie
– driekwart van de vrouwen wordt op het werk regelmatig seksueel lastiggevallen.
– 1 op de 20 vrouwen is verkracht

En het écht enge is: een kwart van de Europeanen in de EU vindt dat dus in sommige gevallen ook nog prima te verantwoorden!
‘Jij hebt wel een erg kort rokje aan, meiske. Je vráágt er ook gewoon om, hè.’
‘Heb je iets teveel gezopen, meid? Dan merk je er toch niet veel meer van, dus hoppa. Eigen schuld, dikke bult.’
‘Je zei toch geen ‘nee’? Je stribbelde niet eens fatsoenlijk tegen! Dus wat wil je nou?’
‘Liefje, wil jij zo graag die promotie? Laat dan maar eerst eens zien of je er lichamelijk wel fit genoeg voor bent…’
‘Kun je je klep weer eens niet fatsoenlijk dichthouden, schatje? Geen probleem, dan sla ik hem wel even dicht.’
‘Wat kijk je sexy op je profielfoto! Dan mag ik je in de chat toch wel vragen of je even een potje komt neuken? Kom op zeg!’
Alom geaccepteerde uitspraken, blijkbaar. Dát is everyday real life. Nog steeds.
Naast heel eng is het ook nog eens enorm hypocriet. Wij Europeanen wijzen namelijk maar al te graag met het vingertje naar andere buitenlanden (inclusief niet-EU-Europa) of naar asielzoekerscentra en vluchtelingen. Dat zijn de machtswellustelingen, de vrouwonvriendelijken en de geweldenaars, de verkrachters van onze dochters en de misbruikers. Een half jaar geleden was er bijvoorbeeld publieke commotie over India, waar harde maatregelen werden genomen om van het image ‘Land van Verkrachters‘ af te komen, terwijl Nederland relatief gezien nog vele malen erger was (is).
Maar nu, nu zijn er dus weer nieuwe cijfers over onszelf, die geen haar beter zijn. En die cijfers zijn ook nog eens vertaald naar ‘kosten voor de gemeenschap’. Dan hakken ze er pas echt in. Het (seksueel) geweld tegen vrouwen kost de EU gemiddeld zo’n 226 miljard euro per jaar (gebaseerd op een berekeningsmethode van Day/McKenna/Bowles, uitgelegd in dit rapport). Want naast de zorgkosten (eerste hulp, behandeling, therapie) en de hoge justitiële kosten, zijn er ook grote economische kosten: vrouwen vallen door het geweld weg uit het arbeidsproces, leveren niks meer op, so to speak. Duur!
Als ik deze cijfers zo zie – cijfers van ons eigen, oh zo geciviliseerde en fatsoenlijke Europa – kunnen we dus beter eerst maar eens doorgaan met flink opruimen in eigen huis. En moeten we ook van die blijkbaar nog steeds heersende, gruwelijk enge visie af, dat vrouwen al dat (seksueel) geweld in sommige gevallen aan zichzelf te danken hebben en dat het dus oké is. Geweld is nooit oké.
Dus steek die hand eens in eigen boezem, in plaats van in die van anderen.

---

[Eerder gepubliceerd op HoeVrouwenDenken.nl]