Archief van
Categorie: ..

Hoe jij me weer leerde lopen

Hoe jij me weer leerde lopen

Reacties 12 reacties

Drie jaar is het nu. Zo kort geleden dat het nu al een eeuwigheid lijkt. We knalden onverwacht online op elkaar. In gesprek geraakt over een niet lukkende betaling. Een gesprek dat al snel niet meer te stoppen bleek. Gevonden. Drie jaar geleden leerde ik je ‘in het echt’ kennen. We moesten elkaar zien. Ging niet anders. Ik hoopte stiekem dat ik na mijn spontane bezoek aan jou enigszins genezen zou zijn van de gekte. Dat ik in zou zien dat dit niet kon. Dat ik verder moest…

Lees Meer Lees Meer

Naïviteit is een zege. (Scheurkalenderdebacle)

Naïviteit is een zege. (Scheurkalenderdebacle)

Reacties 2 reacties

Ik ben een goedgelovig mens. Sinds 1 december ben ik ook officieel een gruwelijk naïef mens: ik heb het bewijs mogen ontvangen (niet dat ik dat nodig had, maar goed). Ergens eind vorig jaar kreeg ik van mijn mama een scheurkalender voor 2016. De Schrikkelkalender, van de auteurs Ronald Snijder en Fedor van Eldijk. Geen idee wie die heren waren, nog nooit van gehoord, maar er dringen sowieso maar weinig ‘BN’ers’ door tot mijn Oostenrijkse berghütte. Mijn zus kreeg de kalender…

Lees Meer Lees Meer

De Speurtocht van 't Sinterkind

De Speurtocht van 't Sinterkind

Reacties 1 reactie

Een paar dagen geleden had ik beloofd, dat de kinderen (volstrekt Sinterklaas-ongelovig, maar in ‘Sintermama’ geloven ze voor altijd) hun schoen mochten zetten. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd, want als er iets te halen valt, wordt alles met enthousiasme meegespeeld. Alleen vind ik mijn kinderen nu wel oud genoeg voor een tegenprestatie. Laat ze de goede Sint na al die jaren maar eens helpen. Mijn voorwaarde was dan ook: Sinterma doet wat in jullie schoen als de Sinterkinderen wat in…

Lees Meer Lees Meer

STRESSKIP!!

STRESSKIP!!

Reacties 0 reacties

Zo gauw iets afwijkt van het gebruikelijke, het afgesprokene, het verwachte of het normale, begin ik te piekeren over wat er allemaal aan de hand zou kunnen zijn. Als ik nagels zou bijten, was ik nu wel bij mijn polsen aanbeland.

Opgeven mag

Opgeven mag

Reacties 0 reacties

Wezenloos staart hij uit het raam. Het ongenadig harde hout van de keukenstoel voelt hij tot diep in de broze botten van zijn zitvlak. Een paar uitgebluste en eindeloos vermoeide ogen kijkt langs de flats naar het donkergrijze water in de verte. Hij steunt met beide handen en kin op het handvat van zijn stok. Glinsterend vocht in zijn ogen. Alles is zinloos. Grauw. Eenzaam. Niets is het nog waard om voor door te gaan. Hij slaat zijn blik neer en perst de weerbarstige tranen uit zijn ooghoeken. Ze…

Lees Meer Lees Meer

Gestrand

Gestrand

Reacties 0 reacties

Ain’t nothin’ anybody could’ve done… Een hemelse zin. Zoiets als ‘Que será, será‘. Laat het gebeuren. Liefst harder en eerder dan je ooit beseffen kon. Het komt toch zoals het komt. Leg je erbij neer. That awkward moment between birth and death will hit you sometime anyway. Men zoekt wanhopig de diepte en wordt met de dag oppervlakkiger. Maar wij niet. Wij niet. Verdomd… Ik heb er geen zin meer in. Onderdrukken wat open moet springen. Ik wil weer voelen zonder ertoe gedwongen te zijn. Ik…

Lees Meer Lees Meer

Kreukels

Kreukels

Reacties 0 reacties

Wist jij al hoe het zou lopen? Dat wij groeiden tot een wonder? Elkaars wegen doorkruisten, Tegen oordelen indruisten, nu op een leven samen hopen? Denk aan hoe goed je me kent en mij leest. ‘k Wil niet meer zonder, Besef nu, keer op keer ik wil dit, wil jou meer bij me, jij haalt terug wie ik ben. Strijk jij mijn kreukels weer glad vijlt scherpste kanten ronder. Geen aarzeling, geen twijfel, Als íets goed is, dan wij wel. De zin die ik zocht en niet had. Je warmt me….

Lees Meer Lees Meer

Turbulentie

Turbulentie

Reacties 0 reacties

Kijkend naar morgen laat ik al het vandaag meer dan al te graag vliegen. Jij telde al de dagen, en samen tellen we de nog verblijvende uren. Elke dag niet samen is onsamenhangend. Zijn we, zo verlangend, bijeen. Turbulentie is mooi. De lucht beweegt vrij. Vloeit. Net als ik en jij, golvend. Kijkend naar morgen is elk uur me te lang. Vlieg je hoog, onbang, naar mij. ..