Brullen met tranen
Je kinderen naar bed brengen (en erin krijgen) blijft een kunst. Un Arte di Mamma.
Liet vrij
Al mijn ’toen’. Dat was met jou. Een verleden zwanger van ’t leven. Door de jaren roerloos heengegaan. Kunnen we ’t nu niets meer geven. Jij wou die verre einden lopen Ik wilde enkel hoger springen. Jij wou niet praten, op meer hopen. Ik wilde zó veel liever zingen… Jij schoot wortels, meters diep Ik had ineens vleugels gekregen. En de stilte die ons zo luid riep Hebben we samen bruut doodgezwegen. Mijn hart slaat sneller dan dat van jou. Nooit meer synchroon en zo vol pijn. We stralen veel…
Move on
Terugblikken op gemaakte keuzes. Mais non, je ne regrette rien. Bedauere wirklich nichts von allem. Fate is only a question of ‘when‘. Deux enfants, ils sont entre nous. Prachtmensjes, zo mooi. Zo warm. Sind alles. Für dich wie für mich. Lets keep ‘em loved. Safe from harm? Je te souhaite le meilleur absolu. Alle goeds. Ik wens het je oprecht. I hope she’s a much better person for you und ich in allen Augen nicht ewig schlecht. Je was, je…
Buikgevoel
Ze steunt zachtjes. De wond op haar been heeft dikke zwarte rouwranden. Wat bloederige korsten groeien door het gaas van transplantatiehuid heen. Op haar dij mist ze twee afgeschaafde lappen, felrode banen die pijn doen aan je ogen. Miep (eigenlijk heet ze Elfriede maar Miep vind ik beter passen) heeft huidkanker. Die van het ergste soort. ‘De Zwarte’, zoals ze het zelf noemt. Het type kanker dat zich ook gelijk in je lymfeklieren nestelt en van daaruit de rest van…
Ontheemd
Waar is thuis? Waar hoor ik? Ik weet het niet meer. Ik heb het eigenlijk ook nooit geweten. “Wherever I lay my hat, that’s my home,” krakeelde Paul Young. Ik heb geen hoed maar als ik er eentje had, zou ik ‘m meteen opzetten en diep over mijn ogen trekken, zodat niemand de tranen zou zien glinsteren. Vandaag voelt werkelijk niet als Bevrijdingsdag. Veel meer als een onverwachte gevangenisdag. Gevangen in mijn hoofd, gevangen in het alledaagse, gevangen in een overweldigend…
Even scannen a.u.b.
Een grote bobbel. Dat is wat ik merkte, een week of anderhalf geleden. Ik legde mijn handen op mijn buik, op de onderste ribben en voelde een behoorlijke asymmetrie. Links een soort van derde, tepelloze borst, rechts gewoon ‘plat’ (voor zover plat bij mij mogelijk is) en dacht: ‘What the f….???’ en daarna niks meer, alweer vergeten. Ik blondie kan dat. Maar de bobbel bleef en viel zelfs mijn man ineens op. Gisteren dus een eerste poging tot betasting door…
Blik kan doden
Mijn Audi roest. Een beetje. Hier en daar zelfs wat meer. Eén van de redenen die de APK -man aanvoert voor zijn oordeel: afgekeurd. Ik snap dat niet. Afgekeurd vanwege oxiderend ijzer. Als ik zie wat voor bruine bakken er wél op de weg mogen… Onbegrijpelijk. Roest wegwerken vergt wat inspanning en mijn man doet zijn uiterste best inzake reanimatie. Noeste arbeid steekt hij erin om roest, haperende remmen, sturingsproblemen en kapotte lagers weer in het gareel te krijgen. Ik…
Diplomatiek?
Een ware diplomaat is iemand, die twee keer nadenkt voordat hij niets zegt… Dat zei Winston Churchill ooit. Het klopt. De ultieme diplomatie is het weldoordacht achterwege laten van woorden zodat de gesprekspartner erin kan interpreteren wat hem of haar op dat moment past. Indien nodig zelfs de onwetendheid. Stilte toelaten getuigt ook van kracht. Zelfs, of nee, juist in onderhandelingen of discussies. Wat was ik graag stil gebleven. Weer een discussie die volledig ontaardde. Een gesprek dat geen gesprek…
Doe jij even
… de huishouding, de was, de vuilnis? … de kinderen, het eten, de administratie? … de kerstcadeaus, de tuin, de rekeningen? … de katten, de doktersbezoekjes, de boodschappen? … de vaatwasser, de correspondentie, mijn leven? Natuurlijk, schat. Doe ik. Vanzelfsprekend. Vanzelfsprekendheden zijn killing. En ik ben ogenschijnlijk de vanzelfsprekendheid in persoon. Ben ik dan ook killing? Voelt eigenlijk meer als slowly being killed. Maar het is goed zo. Beter wordt het waarschijnlijk niet. Wel lastiger om vol te houden. Bij…
Zoet
Had je echt gedacht dat het eeuwig stil zou blijven dat alles altijd op jou wacht en jij je bittere spot kunt drijven Had je echt gedacht dat je zomaar een gat kunt boren in dat hart, zo week en zacht en ’t nog steeds jou zal behoren Had je echt gedacht dat haat het zal kunnen winnen dat je uiterlijk steeds weer lacht toch verscheurd bent van binnen Had je echt gedacht dat jij er ook maar iets toe…