En tóch ben ik soms een beetje bang. Zo gaan mijn kinderen binnenkort een week naar Londen. Zonder mij. Ja, naar dat Londen, dat steeds weer in de media opduikt wegens allerhande terroristische incidenten. Ik betrap me er zelf op, dat ik het bij tijden tóch best ‘eng’ vind.
“Wees nou eens realistisch!” “Jij loopt ook eeuwig en altijd te dromen…” “Waarom altijd weer die angst? Dóé gewoon!” “Het leven is leuk totdat de realiteit je bij de kladden grijpt.” Zomaar wat dagelijkse uitroepen. Maar ‘realiteit’, wat is dat nou helemaal? Vraag drie verschillende mensen wat de ‘realiteit’ voor hen is en ze zullen alledrie iets anders antwoorden. Het concept der realiteit is dus juist níét wat de naam doet vermoeden. Het is niet reëel. Het zit slechts in het hoofd…
Keulen is al lang niet meer slechts een naam voor een stad. Keulen is een zelfstandig begrip geworden. Keulen. #Zeghet en iedereen weet direct waar je het over hebt. Maar is dat wel zo? Weten we waar we het over hebben? Voor de één is ‘Keulen‘ het lang verwachte armageddon dat door de massale toestroom van vluchtelingen met een ander geloof, een andere achtergrond en andere waarden en normen, veroorzaakt wordt. TPO, GeenStijl en co. lusten er, samen met een verlekkerde…