Archief van
Tag: blogpoeperij

Herkenbaar in de mist

Herkenbaar in de mist

Daar zit je dan. Kort na middernacht, een voor jouw doen relatief vroeg slapengaan-tijdstip. Rechtop in bed, laptop op schoot want anders kun je niet fatsoenlijk typen. Je neus maximaal achttien centimeter verwijderd van het beeldscherm omdat je met je -4,5 dioptrie niet meer kunt herkennen, wat je zoeven in je toetsenbord gestameld hebt en je daglenzen al in de plee liggen. Eigenlijk ben je doodop. Half ziek, hoestend plus – je durft het bijna niet toe te geven – ook nog een…

Lees Meer Lees Meer

de eerste

de eerste

Dat is het alweer. De eerste februari 2014. Nog nooit was het vandaag, maar nu is het dan éindelijk zover. Als ik het gesprek – nou ja, gesprek, hoe noem je zo’n heen-en-weer-gedoetje op facebook – mag geloven, ben ik gezegend met het feit dat mijn man warm kan douchen en heb ik bovendien geleerd dat ‘simpele vrouw’ een pleonasme is. Maar als de man die het zei een beetje verder had gedacht, had hij zich gerealiseerd dat het eigenlijk…

Lees Meer Lees Meer

zoek zoek zoek

zoek zoek zoek

Ik zoek en vind niet. Het is weg. Foetsie. Ik zoek al dagen. Weken. Maanden? Ik zoek in mijn achterste achterkamertjes, onder mijn zwevende vingers, achter mijn pijnlijke rug, tussen mijn dovemansoren. Het is er niet meer. Ik sta op een droogje, zoals blijkbaar zovelen met mij momenteel. Al een tijdje eigenlijk, heb al een maandje of wat geleden over mijn interne leegte bericht. Er is zoveel waar ik over zou kunnen schrijven. Er is ook veel wat ik wel…

Lees Meer Lees Meer

s(h)itting life

s(h)itting life

ik blog te weinig, ik weet het. Maar dat heeft een oorzaak: momenteel wind ik mij nergens over op en is mijn wereld verrekte klein. Dat eerste komt door de medicatie, vermoed ik. Van veel pijnstillers krijg je een betonnen plaat voor je kop. En van te weinig koffie word je een sufkop, dat ook. Goh, een taifoen… wat rot… 0,1% economische groei (ook wel stagnatie genoemd), wat prachtig… over een weekje gaat de wereld ten onder aan nucleaire straling……

Lees Meer Lees Meer

Ik ben twee.

Ik ben twee.

Ja, vandaag ik ben twee. En zo langzaamaan leer ik lopen… Nou, eigenlijk ben ik ‘in mij’ wel meer (vier ofzo?) maar ik, als blog, ben vandaag twee. En aangezien verjaardagen en zelfs blogjaardagen altijd weer uitnodigen om te reflecteren op wat ooit was en wat is geweest, grasduin ik door mijn allereerste hersenspinsels en kan met enige al dan niet gepaste trots concluderen, dat mijn blog zich toch aardig ontwikkeld heeft. Van niks naar zo’n zeventigduizend page views (is…

Lees Meer Lees Meer

blog

blog

Kom. Laat ik maar weer eens een blog schrijven. Over de vakantie in Italië? Een blog over het huiske dat niet aan onze verwachtingen voldeed maar dat ik – op kosten van het resort – ‘verbeterd’ heb, over de gestoorde italianen die van service nog nooit gehoord hebben en rijden als maniakken, over de gekko’s die ’s avonds sprinkhanen vingen op de muur naast mij, over de Costa Concordia die nog steeds scheef ligt en over het strandje waar ik…

Lees Meer Lees Meer

maandowns

maandowns

Het is elke keer opnieuw moeilijk te beschrijven. De neerslachtigheid die zich zo eens per maand van mij meester maakt. Zo zat je nog vol energie, ging je met alle elan te werk, pakte je alles aan. En zo heb je nergens zin meer in. Wordt de schakelaar omgegooid. Denk je de hele dag “pffffffffff waarom zou ik nog…” Intens moe. Down. Huilerig. Het geluk is dat ik momenteel heel erg druk ben, ik móet wel door. Ik moet zoveel…

Lees Meer Lees Meer

Gudderig

Gudderig

Zo heet dat. Als je het steeds een beetje koud hebt en er af en toe een rilling door je heen gaat. Niet ijskoud maar gudderig. Net als het weer. Dat kan ook gudderig zijn. Godderen, gudderen, gidderen, schijnt allemaal ’t zelfde Nedersaksisch te zijn voor ‘met kracht neervallen‘. Stamt van geuren/guren. Dat betekent ‘als stof ergens uitvallen‘. Laat ik dat nou best wel graag willen… tot stof worden en dan lekker ergens uitvallen. Bij voorkeur uit een palmboom ofzo….

Lees Meer Lees Meer

Mattigheid

Mattigheid

Nietsziende blik. Mat en dof. Wit display doemt op. Ventilator zoemt. Komt dat Ooit nog? Of… Gedachten. Ze rollen. Woorden verschijnen. Als vanzelf. Letters die rond dollen. Toetsenbord zo glad. Afgesleten. Glimmend touchpad. Nieuw was-ie echt mat… Gedachten. Ze dwalen af. Ik laat niet los. Berusting als gevolg van wat jij niet gaf. Ik voel nu langzaam mattigheid. Wat als nu toch niet is. Had het Ooit een naam? Ogen slaan neer. Ik denk alwéér aan jou. Vergeten. Ooit komt…

Lees Meer Lees Meer

Op

Op

Dat is ’t. De koek is op. De sociale communicatiekoek zeg maar. Ik heb er momenteel de energie niet voor. Het is misschien lullig maar het is wel zo. Ik vermoed dat een winterdepressie-achtig iets er mede schuldig aan is. Ik ben moe, uitgeblust, gedemotiveerd, nog moeier, heb een hoop pijn (rug, nek, hoofd), weinig energie en nergens zin in. Een griepje onder de leden, dat zou ook nog kunnen. Alles doet zeer. Hoofdpijn, de tranen redelijk hoog. Dat dus….

Lees Meer Lees Meer