Archief van
Tag: eerste gedachtes

Goede meenemens

Goede meenemens

Reacties 0 reacties

Elk jaareinde steekt het gezever weer de kop op: “En? Nog goede voornemens?” Groundhog day in de vorm van een immer op identieke wijze wederkerende nieuwjaarsplanning. De bijdehante troela antwoordt meteen: “Ja, natuurlijk! Ik neem me voor om me dit jaar helemaal niks voor te nemen! Gaat me lukken! Oh nee, toch niet.” De twijfelaar meent er toch nog even over na te moeten denken, het optimistische type zegt: “JA! Dit jaar ga ik [vul zelf in]!” Dat kan zijn: een paar kilo aankomen, de vuilnis binnen zetten,…

Lees Meer Lees Meer

Navelprutputten en dwangdoorgangen

Navelprutputten en dwangdoorgangen

Reacties 0 reacties

Woorden als deze ploppen te pas en te onpas in mijn hoofd omhoog als ik ’s nachts niet slapen kan. Ik mompel ze dan in mijn memo-recorder en de volgende ochtend moet ik gruwelijk mijn best doen om te ontcijferen wat ik ’s nachts in vredesnaam allemaal uitgekraamd heb. Maar waarom borrelen juist deze non-woorden in mij op? En waarom in het holst van de nacht? Is er een diepere betekenis? En wat moet een mens met een navelprutput? Alle nog te oogsten navelpluis erin…

Lees Meer Lees Meer

Beschrijf je zusje

Beschrijf je zusje

Reacties 0 reacties

Zo luidt vandaag zoons oefenopdracht voor het vak Duits (als in: Nederlands voor Nederlandstalige kinderen, maar dan net even anders). Over twee weken het grote proefwerk: De Persoonsbeschrijving. Ik zit te werken op mijn kantoortje, hij om de hoek aan de keukentafel, nog geen twee meter verderop. Ik hoor hem foeteren en ploeteren. “Ik beschrijf mijn zusje.” … “Kolere, wat schrijf je nou over een zusje.” “Mijn zusje heet Tina*. Ze is een meisje, maar dat had u vast al…

Lees Meer Lees Meer

De Conchita's dezer tijd

De Conchita's dezer tijd

Reacties 0 reacties

Echt, het zal me Wurst wezen. Je heet Conchita en je wilt wat. Vrouw zijn. Travestiet of nymphomaniac. Whatever. It’s all in the name, toch? Met het songfestival voor de deur (nog maar krap vijf weekjes!!!) keren we langzaam op Twitter terug, want voor The Big Event moeten we natuurlijk wel weer totally in the picture zijn. ‘We‘. Wat een heerlijk woord. Met z’n allen voor één (of was het nou toch ‘tegen‘?) . WE!!! Alleen dat ‘één voor allen’-principe werkt nog…

Lees Meer Lees Meer

Herkenbaar in de mist

Herkenbaar in de mist

Reacties 0 reacties

Daar zit je dan. Kort na middernacht, een voor jouw doen relatief vroeg slapengaan-tijdstip. Rechtop in bed, laptop op schoot want anders kun je niet fatsoenlijk typen. Je neus maximaal achttien centimeter verwijderd van het beeldscherm omdat je met je -4,5 dioptrie niet meer kunt herkennen, wat je zoeven in je toetsenbord gestameld hebt en je daglenzen al in de plee liggen. Eigenlijk ben je doodop. Half ziek, hoestend plus – je durft het bijna niet toe te geven – ook nog een…

Lees Meer Lees Meer

oud

oud

Reacties 0 reacties

Grote bek maar zo onzeker Vraag het hemd van het lijf Vraag van ander en zelf níet doen Staat ellende buiten kijf. Te vulgair en onnadenkend Te veel ongein zo niet mij… Kweenie wat me daar bezielde Kannie verder Waar ben jij… Wilnie goedpraten wat zo fout was Was mezelf niet, ben een oen. Kweenie wat ik nu nog doen kan Heb je echt nooit pijn willen doen. Kzie wel wat er nu zo mis was Wilde herstellen deed het…

Lees Meer Lees Meer

Werkezel met port

Werkezel met port

Reacties 0 reacties

Het skypescherm open. Groot. Een tweede laptop is fijn. Hij tikt zich een breuk. Krabt eens aan zijn neus. Zucht. Hand in zijn nek, hoofd scheef. Krabt nog een keer. Kijkt moeilijk. Ik luister naar David. Ground Control en zo. Nip aan mijn glaasje port. Hij ook. Port in unison. Af en toe koekeloer ik stiekem naar zijn voorhoofd. Ik werk met onderbrekingen aan mijn gedichtenbundel, pak tussendoor ineens even een penseel en verbeter wat aan mijn schilderij. Nog lang…

Lees Meer Lees Meer

De pot verwijt de ketel…

De pot verwijt de ketel…

Reacties 0 reacties

…dat ie zwart ziet. Kan die uitspraak eigenlijk nog vandaag de dag, met al die ZP-ellende? De pot en de ketel zijn allebei zwart van het roet, maar de pot maakt de ketel daar dus verwijten over. Ik voel me soms ook zo’n pot. Ik was vroeger namelijk de attentheid zelve. Kaartjes en cadeautjes sturen vond ik heerlijk, mensen verrassen ook. Een soort van hobby. Ik dacht werkelijk aan alle verjaardagen, wenste sterkte en beterschap bij de vleet, in kaartvorm…

Lees Meer Lees Meer

Worm

Worm

Reacties 0 reacties

Ken je dat? Dat je jezelf het liefst op wilt delen? Een schouderpartij voor de nodige steun hier, een torso voor het zware werk daar, één bil voor in bed, een hersenhelft voor het nodige denkwerk, een stukje staart voor de huishouding en met de rest van je hoofd totáál ergens anders. Zoiets. Maar helaas. De mens is en blijft een centralistisch wezen. Een ondeelbare bovenkamer van waaruit de boel in het gunstigste geval nog een beetje gedelegeerd wordt. Was…

Lees Meer Lees Meer