Archief van
Tag: nikszeggendheden

Goede meenemens

Goede meenemens

Reacties 0 reacties

Elk jaareinde steekt het gezever weer de kop op: “En? Nog goede voornemens?” Groundhog day in de vorm van een immer op identieke wijze wederkerende nieuwjaarsplanning. De bijdehante troela antwoordt meteen: “Ja, natuurlijk! Ik neem me voor om me dit jaar helemaal niks voor te nemen! Gaat me lukken! Oh nee, toch niet.” De twijfelaar meent er toch nog even over na te moeten denken, het optimistische type zegt: “JA! Dit jaar ga ik [vul zelf in]!” Dat kan zijn: een paar kilo aankomen, de vuilnis binnen zetten,…

Lees Meer Lees Meer

Kwestie van vertrouwen

Kwestie van vertrouwen

Reacties 0 reacties

Gisteren bracht ik mijn twaalf jaar oude boots naar de schoenmaker. Ik kon er niet meer omheen: de laarzen waren kliko-rijp, maar ze weggooien, dat kan ik echt niet over mijn hart verkrijgen. Ze zitten zó fijn, zijn zo lekker stoer en ze horen simpelweg bij mij. De gang naar de lokale laarzendokter was dus obligatoir. Mijn hoop was op hem gevestigd, op deze oer-Oostenrijkse 70-plusser van het oude ambacht. Het is een piepklein winkeltje: als je de deur opent, doe je…

Lees Meer Lees Meer

Herkenbaar in de mist

Herkenbaar in de mist

Reacties 0 reacties

Daar zit je dan. Kort na middernacht, een voor jouw doen relatief vroeg slapengaan-tijdstip. Rechtop in bed, laptop op schoot want anders kun je niet fatsoenlijk typen. Je neus maximaal achttien centimeter verwijderd van het beeldscherm omdat je met je -4,5 dioptrie niet meer kunt herkennen, wat je zoeven in je toetsenbord gestameld hebt en je daglenzen al in de plee liggen. Eigenlijk ben je doodop. Half ziek, hoestend plus – je durft het bijna niet toe te geven – ook nog een…

Lees Meer Lees Meer

Worm

Worm

Reacties 0 reacties

Ken je dat? Dat je jezelf het liefst op wilt delen? Een schouderpartij voor de nodige steun hier, een torso voor het zware werk daar, één bil voor in bed, een hersenhelft voor het nodige denkwerk, een stukje staart voor de huishouding en met de rest van je hoofd totáál ergens anders. Zoiets. Maar helaas. De mens is en blijft een centralistisch wezen. Een ondeelbare bovenkamer van waaruit de boel in het gunstigste geval nog een beetje gedelegeerd wordt. Was…

Lees Meer Lees Meer

aldimannetje

aldimannetje

Reacties 0 reacties

Door het smalle gangpaadje tussen de metershoge torens van plastic flessen jus en tetrapakken druivensap manoeuvreer ik mijn karretje naar de enige open kassa en duw de metaalspijlen neus van mijn aldi-limousine bijna in die van een oud manneke dat blijkbaar synchroon met mij bij kassa twee arriveert. Breed grijnzend laat hij zijn kunstgebit even hoognodig luchten en stoot met zijn elleboog samenzwerend tegen mijn arm. “Wij zijn net die twee vrachtauto’s, vanochtend op de A7. Alleen kon ik nog…

Lees Meer Lees Meer

huh

huh

Reacties 0 reacties

kon jij maar mij zijn dan wist ik wel dat ik mij wou. kon jij maar mij zijn dan kon ik zeggen dat ik van mij hou. maar als ik de vingers van mijn rechterhand op ’t  toetsenbord één plek naar links verschuif, ben jij enkel nog maar huh …? . . © Lou

toedeledoki

toedeledoki

Reacties 0 reacties

geen hond die nu nog aan jou denkt. geen man en zelfs geen mens. iedereen is weg. geen kip die jou nog aandacht schenkt. aan je daden of jouw wens. enkel van de leg. geen vuige duivel die je nu nog wenkt. kom hier lief, in mijn hens? let op wat ik zeg. een zware tientonner die plots uitzwenkt. al geplet, schrik je je lens. wat een pech… weg. . . © Lou

De slachting van Robbie

De slachting van Robbie

Reacties 0 reacties

Ergens eind oktober had ik een grote hokkaidopompoen namens ‘Robbie’ van mijn schoonmoeder gekregen. Ja. Robbie. Het ding kreeg een naam, dit was ’t en niet anders.  Robbie was goed 4,5 kilo zwaar en heeft uiteindelijk bijna drie maand lang bij ons mogen bivakkeren. Het was een lief ding met een hoge gezelligheidsfactor en een frishollandse kleur die bij elke gang naar de keuken een beetje van mijn heimwee weg wist te nemen. Na een tijd in de keuken naast…

Lees Meer Lees Meer

hoog

hoog

Reacties 0 reacties

daar heel hoog in de keel. net achter de klieren. ze zitten er, wachtend op een succesvolle uitbraak. slikken. nog een keer. vochtige waas voor de ogen. knipperen. alweer. radeloosheid is a bitch. emotruttengedoe. niemand mag het zien. niemand mag het weten. nee, jij ook niet. enkel omdat ik het wil en jij het nog niet weet. life doesn’t suck at all. it only pushes like hell. ze blijven hoog zitten. brandend. met goed en hard slikken kom je een…

Lees Meer Lees Meer

natuurlijk

natuurlijk

Reacties 0 reacties

natuurlijk kijk ik naar Ursula hoe ze haar schelp weer eens uit de zee vist, ’t zand afveegt. natuurlijk denk ik herhaaldelijk “lulkoek, zo bang voor James” hij flirt toch tot-ie een ons weegt? natuurlijk gaat breinlief tekeer dik 50 jaar oud, slecht geacteerd en ik vind dat Ursula een beetje slist. natuurlijk schiet een dendriet uit naar die hersencel die verder denkt aan jou en dat je me ook mist. natuurlijk… © Lou