Archief van
Tag: slightly fictitious

Fictie

Fictie

Lieve en uiterst gewaardeerde lezers, Even een berichtje aan jullie. Opnieuw een blogje ter verduidelijking. Zoals u vast al gemerkt heeft, schrijf ik een hele hoop. Van dagelijkse onzinnigheden tot gedichten, over gebeurtenissen en over mezelf, van frustratie tot verdriet. En éigenlijk schrijf ik ook heel graag fictieve dingen. Tot nu toe hield ik me in wat fictie betreft, vooral omdat op elk fictief stuk of gedicht wat ik tot nu toe schreef, geschrokken of verontruste reacties kwamen: mensen die…

Lees Meer Lees Meer

…en dan

…en dan

… en dan schreeuw ik mijn smart uit maar je hoort het niet. … en dan toon ik mijn innerlijkste aan jou maar je ziet het niet. … en dan werp ik mijn gevoel te grabbel maar je begrijpt het niet. … en dan vraag ik één enkele échte zoen maar je geeft hem niet. wrong time. wrong place. wrong person. Next…

Stilte

Stilte

Zo veel te veel gezegd en toch te weinig woorden. Priemende onduidelijkheid. Ogen die doorboorden. Ik weet het niet meer. Wat doe ik steeds fout. Verlies die mensen waar ik zo van houd. Windstille luwte in het oog van een orkaan. Ik hoop het maar. Ach toe, ga weer naast me staan… Kom hier en omarm wat je ooit adoreerde. Maak mijn binnenste warm. Wees wat ik toen begeerde. Sla mijn handen voor de ogen. Word gek van deze kilte….

Lees Meer Lees Meer

jij

jij

Jij ja, jij… je zegt “dichtbij”. Toch zo ver weg van mij… Jij, ja, jij… te druk. Wijst mij. En zo.. wij stuk? …het zij. Jij, ja, jij… te goed. Voorbij. Doch au! Het bloedt in mij… Jij. Ja. Jij. Ga goed. Wees blij. Zo veilig. Zo weg. Van mij. . . (c) Lou

Hoe jij en ik

Hoe jij en ik

Hoe beschrijf je een sensatie. Hoe de pijn. Hoe laat ik iemand weten, dat ik daar wil zijn. Hoe kom ik écht over. Hoe maak ik mijn punt. Hoe weet ik dat jij mij dat óók gunt. Jij bent zo stil. En zegt niks meer. Maakt dat ik me in mijn onzekerheid zelf nog bezeer. Jij kunt niet anders. Jij moet óók door. Voor eeuwig. Want daar leven we toch voor? En hoe moet ’t dan verder, of moet het…

Lees Meer Lees Meer

transmission ends

transmission ends

Ik kijk naar een gezapig TV-program. Maar jij bent er niet. Vandaag was het bíjna echt zomer. Echt. Maar jij bent er niet. Nieuws explodeert in mijn blikveld. Maar jij bent er niet. Ik luister zo graag naar jouw hartslag. Maar jij bent er niet. Ik zie een vallende ster. En nog één. Maar jij bent er nog steeds niet. Ik zal altijd en eeuwig van je houden. Maar jij blijft weg. Einde uitzending… (uitzending gemist??)

Niet.

Niet.

Bewonderenswaardig hoe je het ineens kon laten vallen. De spanning ontspannen, de snaar laten breken. Aan de kant kon gooien wat niet meer in je straat past. Nieuwe oevers met groener gras kwamen bij je smeken. Moesten door jou niets ontziend begraasd worden. Een dikke zwarte streep door al dat wat ooit was. Nieuw leven, nieuwe liefde, scenario’s herschreven. En in jouw scenario kwam ik er niet meer aan te pas… Gewoon. Niet.

Vrijblijvend

Vrijblijvend

Kon niet anders Moest zo zijn Was gewoon goed Voelde toch fijn. Alles overboord soms zo erg nodig even wereldloos Taal overbodig Stil, beide ervan schaars ’t moment. Ogen die spreken. In ons element. Zo lang geleden Gevangen het hart Zal altijd blijven en eeuwig verward. Ieder een weg, na gestolen seconden een opleving door armen die vonden. Stil zal ik blijven, schuchter maar blij In mijn chaoshoofd Laat ik jou vrij… . (c) Lou

bittere pil

bittere pil

Soms, dan berust je in dat wat je moet Gelatenheid kust je in al wat je doet. Neergeslagen ogen héél even dicht… Een zucht, een gedogen en ’t-is alweer licht. Niet alles is net zoals ík het wil. Een harde tegenzet. Een bittere pil… Op naar nieuw water gretig dronk jij, bleef ik met een kater, maar keerde het tij. Soms moet ik laten Wat niet mag zijn. Maar ik kán niet haten. Dus slik ik die pijn…   (c)…

Lees Meer Lees Meer

't mocht niet zo zijn

't mocht niet zo zijn

zag het aankomen niet los willen laten. het was te vroeg. ’t mocht niet baten… te vroeg geboren, de liefde groots te eertijds ontmoet, maar toch ruimschoots… het leek zo mooi so meant to be dat delicate speciale ik zie, ik zie… wat jij nooit zag maar wel probeerde de eer aan jou die ik negeerde slechts ’n surrogaat inclusief mutatie tot ’t enkel nog was bron van irritatie het was niet genoeg zo bleek wel weer eigen wegen te…

Lees Meer Lees Meer