Ik geloof …
…. dat ik er toch even op terug moet komen. Op dat geloof. Ik heb ervaren dat mijn uitlatingen over een mogelijke god voor sommigen toch enigszins pijnlijk zouden kunnen zijn. Daarom wil ik ’t er toch nog heel even over hebben.
Ik geloof duidelijk niet. Helemaal niet. Erger nog: ik zie de meeste vormen van religie zelfs als iets bedreigends, iets irrealistisch, als iets dat de mens zich toegelegd heeft om dingen te verklaren die eigenlijk geen verklaring nodig hebben omdat ze gewoon zijn zoals ze zijn en om acties te ondernemen die eigenlijk niet uitgevoerd zouden mogen worden. Al het extremisme en fundamentalisme dat eruit voort komt, is sowieso meer dan beangstigend. De dingen die in naam van religie gedaan worden en de oorlogen die erom gevoerd worden, zijn schrikbarend. De schijnheiligheid en hypocrisie van machtsbeluste, oerconservatieve ouwe kerksmannen is stuitend. Het kuddegedrag van hordes zich niets afvragende, niet nadenkende maar gewoon meelopende mensen is in mijn ogen pathetisch. Het liefst boom ik er dus dwars tegenin (en dat doe ik dan ook bij gelegenheid).
MAAR. En ja, er is een maar. Er zijn heel veel mensen, lieve, goede, mooie, weldenkende, meelevende, gevende mensen die toch ook echt in (een) god geloven en een hoge mate van spiritualiteit (be)leven. Er zijn zelfs zulke mensen, die niet enkel geloven, maar voor hun gevoel gewoon wéten dat die god of die ‘hogere macht’ er is. En er zijn óók zelfs mensen die juist doordát ze in hun god geloven, nog meer goede dingen kunnen, willen en zijn gaan doen. Dat is heel respectabel. Dat is zelfs iets heel erg moois.
Ik ken zulke mensen. Vele zelfs. En daar moet ik eigenlijk heel blij mee zijn. Wie ben ik dan om ze voor ’t hoofd te stoten met lullige grapjes of cynisch geformuleerde visies. Ik ben weliswaar vrij om m’n mening te uiten, om dingen te posten die ik zelf grappig vind of waar ik achter zou kunnen staan. Maar als ik daarmee mensen om me heen, die – voor mij onbegrijpelijkerwijs maar toch – een andere visie hebben, duidelijk kwets, zou ik daar rekening mee kunnen houden. En dat wil ik eigenlijk ook wel. ’t Leven-en-laten-leven-principe. Zolang niemand mij probeert wijs te maken, dat er een god is of zegt dat ik bepaalde dingen moet geloven of doen omdat “het altijd al zo was, zo hoort en zo is”, zal ik ook niemand proberen bij te brengen dat er god en religie iets irrealistisch is. En ik zal er niet spottend over doen. Het is niet aan mij (en aan niemand) om anderen uit te lachen of te veroordelen om wat ze wel of niet geloven… Het laatste wat ik wil, is mensen kwetsen door ondoordachte uitspraken of postings.
Als men ‘god’ definieert als alle liefde, de kracht van de saamhorigheid en al het medeleven tussen de mensen, dan ben ik volledig van de partij. Dáár geloof ik namelijk wél in. Met heel mijn hart.
0 gedachten over “Ik geloof …”
bij toeval hier beland en ben het volledig eens met dit statement.
Hallo Willy 🙂 Blij dat je mijn visie kunt waarderen. Het is een heel oud blog (stamt nog oorspronkelijk van blogspot) uit mijn erg prille blogbegin, maar die visie is tot nu toe niet veranderd.