OK, m’n blog van gisteren was een beetje flauw. Maar het past wel bij mijn gevoel: flauw. Beetje mat in combinatie met dat nog steeds lege hoofd. Dan komt er simpelweg niks meer uit. Flauw ook van de kinderen, de ene een vroegpuberterende, halfzieke 6-jarige die alleen maar – letterlijk – rond mijn nek wil hangen, de andere een 9-jarige ADHD-er die nog geen pilletje heeft gehad, eigenlijk huiswerk zou moeten maken maar in principe enkel lol heeft in ’t pesten en op de zenuwen werken van zijn kleine zusje.
Gelukkig is zoon nu bezig met zijn lego en bayblades (waar graag meespelen willende dochter natuurlijk NIET – ik herhaal absoluut NIET – aan mee mag doen omdat ze toch alles kapot maakt), languit op de grond liggend. Man ligt samen met dochter onder een dikke nepbonten deken op de bank naar ’t skieen te kijken. Onze tuinijsbaan-in-wording ligt te verijzen. En ik lig te typen. Ik voel ’t aan m’n water, dit wordt een ligdagje. Ergens tegen de avond zal ik dan toch weer op moeten staan om mezelf op te vlotten en in drie lagen corrigerend ondergoed i.c.m. een rood jurkje te sjorren. Zometeen eerst maar ‘ns mijn glazen muiltjes zoeken en de koets poetsen.
Vanavond is ’t bal…
Ik word er nu alweer flauw van.