Ik woon weliswaar in een hollandschevrijheidstechnisch fout land (en hiervoor woonde ik in een nóg fouter land), maar ik kijk ook nederlandse TV en word derhalve dus ook tot het in vrijheid de vrijheid vieren opgeroepen. En als braaf en vaderlandslievend mens doe ik dat dan maar: vrijheid!!! (hear me jeer).
Zo. klaar.
Wat is er nou zo vrij aan vandaag? Ik mocht de gestikte woelmuizen in vrijheid uit mijn pendelzonnescherm plukken. Ik heb net in vrijheid de lamskoteletjes gemarineerd. Ik heb heel vrijelijk mijn kleding van mij geworpen (dé bevrijdingsslag op bevrijdingsdag) om mezelf daarna weer te vangen in een nieuw shirt en een nieuwe spiekerboks. Na het in vrijheid tuinieren was mijn vorige set kleren namelijk vrij goor, bezweet, begrast en bezand. Ik was vrij nieuwsgierig naar een recept van de buurvrouw dus dat heb ik vrijmoedig gevraagd. En ik heb vrijgevig alle loslopende (buur)kinderen van een ijsje voorzien omdat mijn vrieskast zich de vrijheid genomen heeft, een luchtbelletje te creëren maar nu niet meer in staat is om dat luchtbelletje vrij te laten, waardoor hij het nu niet meer doet en binnen afzienbare tijd in volle vrijheid op de schroothoop mag gaan liggen. En ik mag er nog ongestrafd en godslasterlijk over vloeken ook. Een jaar geleden werd mijn oma op deze bevrijdingsdag ‘bevrijd’: ze overleed en mocht haar lichaam, waar ze nog in gevangen zat, eindelijk verlaten. En het was goed zo.
Bevrijdingsdag. Een waarlijk bevrijdende dag. Ik mag er best even bij stilstaan dat de overdosis vrijheid die wij dagelijks genieten, niet vanzelfsprekend is. Het is een luxe, die heel veel (veel en veel en veel te veel) mensen op deze aardkloot moeten ontberen. Ik waardeer het dan ook wel degelijk. Maar niet meer persé alleen vandaag… Ik sta er wel vaker bij stil dan enkel op 5 mei. Ja, 67 jaar geleden werden we van onze eigen buren bevrijd. Dat is een nooit te vergeten feit. Maar inmiddels zijn onze buren ook weer heel andere buren geworden. Behulpzame, nadenkende, goede buren (dat stelletje onnadenkende, gelobotomiseerde neo-nazi’s even daargelaten, maar zulke gekken heb je inmiddels ook in ieder land hè…). Eigenlijk zou je op dagen als deze ook na moeten denken over welke dingen je vrijheid in de (nabije) toekomst kunnen gaan bedreigen.
Kan ik straks nog steeds  “gewoon buiten tuinieren” met een zon die door gebrek aan filtering zomaar gaten in je huid brandt?
Kan ik binnenkort nog zonder verder nadenken leidingwater drinken?
Mag ik straks nog wel vrij kiezen hoe ik erbij loop of zal ik door de maatschappij (“de gezelschap” had ik al getypt, maar dat is wel een heul erg germanisme :-S) gedwongen worden om mijzelf aan te passen?
Kan ik mijn kinderen überhaupt nog wel met goed fatsoen en zonder angst alleen buiten laten spelen?
Hoe je het draait of keert, het blijven peanuts vergeleken met de vrijheden die anderen moeten ontberen.
Ik heb persoonlijke vrijheid. Ik kan doen en laten wat ik wil (binnen de wetten dan). Ik hoef me in ieder geval niets aan te trekken van wat anderen van mij vinden (maar ik doe het o.h.a. wel…).
Ik heb sociale vrijheid. Ik kan en mag zelf kiezen met wie ik om wil gaan en wie er met mij om mag gaan.
Ik ben geestelijk vrij. Ik kan vrij kiezen uit de mogelijkheden die mij ter beschikking staan. Ik mag denken en zeggen wat ik wil. Jij hebt dan weer de geestelijke vrijheid om het daarmee eens te zijn of niet.
Ik heb burgerlijke vrijheid: over het algemeen worden mijn rechten gerespecteerd en respecteer ik de rechten van anderen. Ik kan naar eigen goeddunken handelen.
Ik ben me hiervan bewust.
Dat is vrijheid.
Dat hoef ik niet te vieren.
Dat hoef ik enkel maar te koesteren.
Iedere dag opnieuw…