Dit is een gedicht van Liza.
Ik vind het prachtig en zo enorm toepasselijk dat ik het graag op mijn blog wil delen.
Ze schrijft sowieso geweldig mooi dus het lezen en volgen waard.
Het origineel van deze reblog vind je hier:
Lizaminime
(gelieve eventuele comments dan ook daar achter te laten)
______________________________________________

ALS HET MOET
Zal het negeren accepteren
Zal op afstand van je leren
Zal mijn tranen kunnen weren
Zal niet vragen naar begeren
Zal je je rug toe laten keren
Je hoeft alleen te zeggen “ga”

Weet dat ik zal blijven waken
Zal je mij voelen als je baken
Zullen je woorden me blijven raken
Zonder dat ons handen in zullen haken
Ik mag jou niet ongelukkig maken
Zal ik slikken en zeggen “ja”

Misschien zeg je wel “Ga, ga met mij  mee”
Er is één woord wat je mij nooit zal horen zeggen,
dus weinig kans dat ik zeg “…”