is er eigenlijk iets saaiers om over te bloggen… over een hoop kruiwagengesleep en een bult keien… Straatstenen. Tegels. Klinkers (nee, ze zijn groter dan klinkers… of is mijn beeld van de klinker inmiddels verouderd?). Ik ben meer van de medeklinkers geloof ik (knipoog naar Gert ;-)).
Maar goed, het is iets wat me erg bezig houdt (*grinnik*) en vandaag heb ik samen met man de overige dik 3,5 ton stenen nog even uitgebreid mogen bevoelen, naar hun bestemming mogen kruien en liefdevol neer kunnen leggen. 8 am het startschot, 2 pm met volle glorie door het finishlint. Man heeft het meeste gelegd, ik alles aangevoerd en hier en daar wat meegelegd. Vandaag ging het wel beter dan gisteren, ik heb – naar buurmans zeggen – zelfs lopen zingen en fluiten. Beats me, ik heb de helft in verdoofde toestand gedaan, geloof ik. Ik weet wel dat ik tussendoor nog de kattenpoep van de rijplank en van de kruiwagen heb moeten krabben (ik vind ze heel lief hoor, maar vandaag en gisteren waren ’t echt rotbeesten in mijn bescheiden visie. Ze kakten daadwerkelijk voor je voeten alles vol en gingen er ook gemoedelijk met grote ogen voor zitten terwijl wij toe moesten kijken omdat we zelf niet in het geëgaliseerde grind konden gaan stampen en dat roken ze natuurlijk 🙁 stelletje kattentuig).
Man is nu de randen aan ’t doen: die moeten namelijk op maat gezaagd worden en daar kan ik simpelweg niet bij helpen, behalve dan dat ik op gezette tijden een nieuwe kruiwagen stenen naast de diamantcirkelzaag-met-waterbekoeling neerzet (zometeen weer bijvoorbeeld). Is óók een hoop werk, die randjes, maar ik ben heel erg blij dat ik daar gewoon niks aan bij kan dragen. Ik heb mij na een zeer nodige douchebeurt maar gestort op het opruimen binnen (niet werkelijk optisch waarneembaar maar toch), het boodschappen en de was doen en wat schoonmaken. En zometeen ga ik koken. Ik heb de blaren al op de handen, kapotte duimen, ik kan geen bolle rug meer maken cq. bekken kantelen zonder het uit te gillen van de pijn en mijn schouders hangen gevoelsmatig allebei uit de kom. Dat wordt vanavond wat creatiever spelen in bed :-S
Maar ach, ik kan nu wel uit volle borst schreeuwen:
WE!!
DID!!
IT!!!
en vooral ook:
NOOOOOOOOOOIT MEER!!!
En dat doe ik dan ook maar.
Klerewerk.