maar rust is toch ook wel fijn…
Vooral op vakantie.
Ik vind ’t dan ook ontzettend moeilijk om een goede middenweg te vinden tussen dingen doen en dingen laten, tussen meetings, bezoeken en koffiekransjes plannen en gewoon lekker thuis zijn. Vooral tijdens mijn Nederlandvakanties… We zijn er gemiddeld een dag of 8 . Soms zijn het er 6, soms zelfs 10, hoewel dat laatste niet vaak meer voor zal komen omdat we onze twee rooie katertjes niet langer alleen kunnen (en willen) laten.
Over het algemeen ben ik dus twee keer per jaar in Nederland. In die twee keer één week per jaar wil ik mijn familie bezoeken, mijn grote zus zien (die ik verder dus ook nooit zie), bij mijn ouders zijn (die weliswaar nog redelijk vaak naar Oostenrijk en bij ons komen maar die het toch ook wel heel leuk vinden als ik ook eens een keer gewoon thuis ben) én een hele bups meer dan lieve en goeie vrienden opzoeken die ik óók allemaal mis… Allemaal mensen van wie ik houd en die ik zo graag éven ‘live’ zou willen zien. Maar daarnaast ben ik nu eenmaal ook nog met m’n gezin ‘op vakantie’ – deze zomer zelfs de enige vakantie die we met elkaar hebben – en dus wil ik ook met hun hier nog wat leuke dingen ondernemen en niet 6 van de 8 dagen moeten zeggen: “jongens, jullie bekijken het maar, amuseer je, ik ben de hort op”.
Het is simpelweg niet in te passen in die ene week. Veel mensen vragen of ik niet ergens een klein gaatje heb, gewoon om even langs te komen en koffie te drinken. Of waarom ik ze nou nooit op kom zoeken als ik al een keer in Nederland ben. Nou daarom dus… Niet dat ik niet wil, integendeel! Maar mijn tijd is zo ontzettend beperkt, helemáál voor meetings waarvoor ik nog eens uren moet rijden. Ik kom zelden tot nooit in het Westen of bijvoorbeeld het verdere Zuiden van het land, simpelweg omdat ik dan minimaal 2 tot 3 uur (heen, en ook nog eens een keer weer terug…) moet rijden – de zeer waarschijnlijke files niet meegeteld – voor even koffie drinken of meeten. Na krap duizend kilometer naar Nederland karren heb ik daar heel eerlijk gezegd ook niet zo heel veel zin meer in.
Van hier naar Den Haag = 220 kilometer, 5 uur heen-en-terug.
Van hier naar Amsterdam = 180 kilometer, 4 uur heen-en-terug.
Van hier naar Vlissingen = 330 kilometer, 7 uur heen-en-terug.
Van hier naar Breda = 230 kilometer, 5 uur heen-en-terug.
Sorry, maar dat wordt ‘m dus echt niet….
Ergens blijven slapen is ook geen geweldige optie. Ik weet dat mijn mams dat niet echt leuk vindt en ik weet vooral ook dat mijn kinderen het nog minder leuk vinden. Man laat me razen (letterlijk ^_^), de lieverd. Hij weet heel goed dat vrienden bezoeken in Nederland enorm belangrijk voor me is maar ook hij staat vanzelfsprekend niet van enthousiasme te springen als ik ergens blijf slapen. Het gebeurt wel af en toe een keer, als ik bijvoorbeeld zo’n geweldig feestje heb als de vorige keer in Groesbeek (:-)) waar ik zoveel heerlijke mensen in één klap kan zien en dan bij liefstelieve vrienden mag blijven slapen, maar het blijven uitzonderingen.
Later, als de kinderen wat groter zijn, kan ik ooit ook wel ‘ns alleen naar Nederland, denk ik. Dan is in ieder geval het schuldgevoel naar hen toe niet meer zo groot (om over de overige schuldgevoelens maar niet te praten). Dan kan en wil ik ook best ‘ns wat langer rondtouren en mensen opzoeken, maar nu zit dat er echt niet in.
Dus mensen, mocht ik jullie ook dit keer niet komen opzoeken: het ligt écht niet aan jullie, het ligt aan mij. Ik kan ’t niet bolwerken en ik kan mezelf nog steeds niet vierendelen (en zelfs dan was ik niet voldoende…)
Lang leve de social media, zo ‘zien’ we elkaar toch nog 😉
*virtuele kus toewerpt*