Bij ons is men gék op mama’s die cursusjes doen om bétere mama’s te zijn. En op cursusjes die van elke mama een modernere mama maken. Het liefst een échte Mutti (spreek uit: Moetie). Want zeg nou zelf, je mag dan wel mama wezen, maar een béétje bij de tijd blijven is zo af en toe best wel eens handig. En wenselijk. Moedercursusjes dus.
Dat ik de enige vrouw in mijn wijde (weide…ghehhehh ^_^) omgeving ben die wat van computers weet, die inmiddels haar 3e smartphone heeft (ja sorry, de derde pas), die een béétje de weg weet op ’t internet, die ‘gewoon’ vanuit haar eigen huis werkt en er en passant nog een eigen zaakje op na houdt, die redelijk goed weet wat ze wil en nog niet helemaal ‘lost’ is in de wereld van DE mensen (lees: mannen), dat baart mij eerlijk gezegd nog wel eens zorgen…
En daarin ben ik niet de enige. Nee nee, we hebben er hele verenigingen voor. Verenigingen die zich bezig houden met de vrouw van deze tijd en dan vooral met het ervoor zorgen dát die vrouwen een beetje bij de tijd blijven en de rest een beetje meer van deze tijd wordt.
Zoon blèrt overigens net, 22:11h,  van boven dat hij nu weet wat de zin van het leven is. Die is – volgens zoon – ” zoveel mogelijk lol hebben”. Ik heb hem teruggeblèrt dat ik het roerend met hem eens ben en dat, als hij morgen tenminste nog een béétje van die lol wil hebben, hij toch echt NU moet gaan slapen. Ik weet wat belangrijk is voor mijn familie. Velen schijnen dat niet te weten, want één van de nieuwe cursussen (cursa? cursi? curses? curse? ah fak…) van zo’n vereniging hier in de buurt is getiteld: “wat belangrijk is voor uw gezin”. Aha… okee dan…
Het blaadje met de gloedjenieuwe mamacursusjes van de Vereniging voor Vrouw, Gezin en Voortgezet Onderwijs (???) viel deze week weer in de bus. En ik heb opnieuw vol verbazing en met een brede grijns mogen genieten van de heikneuterigheid van mijn leefomgeving. Ik woon ‘op ’t land’ en ik ben net weer met mijn neus in de zwijnemest gedonderd. Wat een lol. De foldervoorkant schreeuwde het uit (even vrij vertaald hoor):
– Uw Smartphone, méér dan gewoon een mobieltje!
– Je bent wat je zegt!
– Zelfgericht leven zonder egoïstisch te zijn
– Ik vind mijn weg in het labyrint
– Wat belangrijk is voor het gezin
– Oudercoaching
OK, die laatste twee laat ik even buiten beschouwing, voor sommige ouders is het best zinvol om eens onder de neus geduwd te krijgen wat ze eventueel beter kunnen doen.
Maar jemig: Uw Smartphone, meer dan een mobieltje, boahhh… nu breekt m’n klomp. Nou, vertelt u mij maar waar die wasmachine- en die grasmaaifunctie verstopt zitten!! Ik ben benieuwd. Meneer Smid wil mij voor luttele 60 euro vertellen hoe ik een SMS en maarliefst ook een MMS (!!)  kan versturen met mijn geweldige nieuwe samsamsongetje. Ik wil hem voor luttele 120 eurootjes ook best ook wel even wegwijs maken in de wereld van de whatsapp, de facebook privacy instellingen, IMSI’s, QR-codes, IMEI’s, root numbers en de location-based services maar ik ga ervan uit dat meneer zelf denkt dat hij volledig up-to-date is als hij weet hoe hij kan zien dat z’n accu vol is.
Je bent wat je zegt? Fout! Ik zeg wat ik ben. En je doet ’t er maar mee. How ‘bout that…
Zelfgericht? Dat is toch ieder mens? Gooi twee elkaar-niet-kennende mensen bij een tsunamigolf in zee en ze zullen allebei zwemmen voor hun eigen leven, niet voor dat van die ander. Je leeft voor jezelf. Neemt niet weg dat je in dat leven dan toch veel voor anderen kunt en wilt doen. Omdat JIJ voor JEZÉLF vindt dat dat goed is, goed voor JOU is. Omdat je het belangrijk vindt. Omdat je het graag doet. Omdat het je een goed gevoel geeft. Omdat je vindt dat je dat moet doen. Omdat je het wil. Omdat je om die ander geeft.
JE. Zelfgericht. En zo altruïstisch als de pest.  Moet ik daarvoor een cursus volgen? Neuh, ik moet gewoon nadenken over wat ik wil en wat ik belangrijk vind. Dat kunnen zelfs oostenrijkse “Mutti’s”, lijkt me…
Ik vind mijn weg in ’t labyrint. Welk labyrint?? Oh, ik lees het. Mijn ziel. Welke ziel?  Maak je hoofd vrij. Open je hart. Vind rust. Laat belasting en stress achter je. Vind de antwoorden op je vragen. Kom met jezelf in contact. Uhuhh… Een verkapte cursus mediteren, omschreven als een wonderbaarlijke reis in je eigen ik.
Ik kom niet verder dan: “héb ik wel een ziel?” Mijn hoofd vrij  maken en rust vinden doe ik ‘s-nachts. Als ik slaap. Vind ik de antwoorden op mijn vragen door mediteren? Ik vind mediteren op zich een heel goed iets. Ik doe ’t ook wel eens, even niks doen, ogen dicht, een stom woord herhalen en proberen aan niks te denken. En dan val ik in slaap en doe de rest. Bij dit soort cursussen krijg ik altijd het gevoel dat ik een oersimpel persoon ben en dat ik ergens een deel van de geestelijke vercomplexisering der mensheid gemist heb. Ik slaap. Klaar. I’m simple. Ik ben van het kaliber “een zak wasabichips leegvreten en er na een ca. half uur ontzet achterkomen dat mijn glas cola al wel dertig minuten leeg is”. Ik ga me maar eens een potje zorgen maken… Misschien dat ik dan de zin van deze cursus kan achterhalen.
Awel. Al doorbladerende heb ik mijn lol.
“onze voorvaderen, de kracht en wortels van ons leven”
“de oerelementen van de jaargetijden en zo gezond het jaar door”
“Yoga voor de ogen”
“Bodystyling voor 50-plussers”
“Voorkerstige schrijfnacht”
“Problemen. Én oplossingen!!”
“English for the further-going” (oehhhh. TOLLL!)
“Examen gehaald. En nu??”
“Leren communiceren met uw kinderen”
En zo kan ik nog even doorgaan.
Dus.
Mocht u zich afvragen waar ik uithang: ik ga op cursus. Ik ga eindelijk leren hoe ik als moeder óók nog een mens kan zijn. Godsonmogelijk, maar áls ik het eenmaal weet, zal ik uitleggen hoe het moet. Tot die tijd pruts ik maar wat rond met mijn kinderen, mijn laptop en mijn smartphone.
Ich Mutti. Du Mensch.