Hij zoekt verbeten zijn weg,
in het donker en met kompas.
Want wie zoekt die zal ook vinden.
Dé opperscout van de klas.
Knopen zijn voor hem geen kunst.
Óntknopen echter wel.
Gepruts met dat verhipte snoer.
Maar wat als ik je vertel…
dat knopen soms voor eeuwig zijn?
Willen niet meer uit elkaar.
Dan kun je prutsen wat je wil,
al kook je halluf gaar…
Voor altijd is de boel verbonden,
zo’n knup gaat nooit meer stuk
Liever vastgeknoopt dan opgewonden.
Dat noemt men padvindersgeluk…
.
(c) Lou