Jaja, ik vier ‘m ook, als het mag.
Exact vandaag!! Mijn blogjaardag!
Eén jaar oud en warempel, ik kan al bijna lopen.
Nog even en dan kan ik vast ook wel een roman verkopen 😉
In kruipen en opkrabbelen ben ik al kampioen.
Net als in melancholisch en dramatisch doen.
Een jaar geleden begon ik voorzichtig op blogspot,
al snel over naar wordpress (NOT worldpress), dát was pas hot.
Ik schrijf en rijm me een slag in de rondte.
Ik hou van het grillige. Het wispelturige én het bonte!
Inmiddels heb ik al krap 450 (deels ook niet publieke) postings geschreven. Over vanalles en nogwat. Over mannen en vrouwen. Over ergernissen en liefde. Over kinderen, katers en poezen. Over ziekte, pijn en verdriet. Over mijn polyamoureuze hart, m’n hormormels en zieleroerselen. Over facebook, bloggen en twitter. En misschien zelfs wel over jou…
Dik 30.000 page views. Ik geloof dat dat in vergelijking met veel andere blogs niet bepaald veel is, maar ik heb een heel stel vaste lezers en daar ben ik heel, héél blij mee!! Ik schrijf weliswaar in eerste instantie voor mezelf, maar het is zo leuk en fijn om te lezen wat het met anderen doet, wat men ervan vindt, dát er mensen zijn die mijn tekstgebrabbel überhaupt lezen.
Ik begon mijn blog met een gedichtje van eigen hand, wat ik hier – een jaar later – gewoon nog een keer ga posten.

Zal ik of zal ik niet?
to write or not to write…
to blog or not to blog…
to be or not to be…
zal ik? ja ik zal. ooit.
en dat ooit schijnt nu te zijn…
in een tijd van huilen
in een tijd van verdriet
kun je je in woorden verschuilen
woorden vergeten niet…
gedachten neerzetten
voor jan en alleman
ik ga lekker nergens op letten
ik hak alles in die blogpan…
het zal toch wel niemand lezen
en wanneer wel, so what
Lou zal altijd louter Lou wezen
Ik weet ‘t. Ik kan dat.
“Het zal toch wel niemand lezen.”
Dat klopt dus uiteindelijk niet helemaal. De rest wel. Ik hak nog steeds alles in die blogpan en ik ben heel erg blij dat ik uiteindelijk voor “to blog” i.p.v. “not to blog” gekozen heb. Het is een enorm fijne uitlaatklep maar ook een geweldige manier om creatief te zijn en te spelen met woorden.
‘In den beginne’ schreef ik behoorlijk amateuristisch en eigenlijk is dat niet zo heel veel veranderd. Veel citaten, korte blogjes met een bepaald gevoel of een speciale ervaring. Een mens leert, dat wel. Poëzie was er gelijk al in overvloed. Bijvoorbeeld deze, een eigen hersenspinsel van 11 oktober 2011:
Een zucht
is onzichtbaar
net als de wind
als de dag begint.
Onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles….
Mijn dank gaat uit naar jullie allemaal.
Bedankt voor het lezen en voor al jullie reacties!!!
10-10.
Mijn blogjaardag.
Happy anniversary to me!
*kloink*
#proost
;-P