tekort
Even een te negeren egoblogje… Volgens mij heb ik namelijk een soort van sociale tekortdoegevoelsstoornis… Ik heb bijna altijd het gevoel dat ik mensen, vooral op social media, tekort doe. Te weinig aandacht geef, teveel dingen van ze niet zie, te weinig like, teveel verjaardagen vergeet, te laat op tweets/comments/mails reageer, te weinig (kerst)kaarten stuur, te weinig interesse toon. Hoe ik ook m’n best doe om zo attent mogelijk te zijn en om aan iedereen te denken, dat rare tekort-doe-sentiment blijft. Het is een beetje een ziekelijk iets, vrees ik. Ik ben mij ervan bewust. *Ogen neerslaat*. Ik heb een soort van constante drang om er voor iedereen altijd maar te zijn maar dat kan ik dus niet waarmaken.
Daarom noem ik het dus maar een tekortdoegevoelsstoornis.
Vriendin met je gebroken, vertrapte hart…
Vriend met je ernstig zieke zoontje…
Vriendin zo kort voor die zware operatie…
Vriend met zulke financiële problemen…
Vriendin met je dreigende, totale burnout…
Vriend daar in het verre, zeer verre Oosten…
Vriendin met je net geschreven boek…
Vriend met je verloren vader en je verdriet…
Vriendin met zo veel teveel chronische pijn…
Vriend met je machtige, beschermende vleugels…
Vriendin met die nieuw ontdekte liefde…
Vriend zo gelukkig met je nieuwe opleiding…
Vriendin die mij zoiets liefs per post stuurt…
Vriend die altijd wel even aan mij denkt…
Vriendin zo op zoek naar je verdwenen ik…
Vriend met je worsteling op liefdesgebied…
Vriendin in de slepende schuldsanering…
Vriend met alle hervonden perspectieven…
Vriendin vechtende met je dubbele gevoelens…
Vriend met je enorm grote kleine hartje…
Vriendin met je twee (drie? vier?) levens…
Vriend met al je scheidingsmisère…
Vriendin van toen, uit ’t oog verloren…
Vriend van toen, plotseling terug gevonden…
Vriendin waar ik zo om geef…
Vriend waar ik zo van hou…
Jij. Jij. Jij!
Spreek jullie
zo veel, veel te zelden …
Mijn chronische tekortdoegevoel.
Komt zich steeds weer melden…
Maar ik denk wel aan jullie.
Veel vaker
dan jullie denken…
14 gedachten over “tekort”
Lieverd, ik weet dat je je best doet en je kan echt niet altijd maar met iedereen bezig zijn. Ik vind dat je goed bezig bent, hoe je nu doet. Je moet ook aan jezelf denken hoor! *dikke knuffel* XXX
Dat doe ik wel hoor. Ik weet ’t allemaal, alleen heb ik nog moeite met het de kop indrukken van dat gevoel. Komt vast goed. Ooit 😉 xx
Dat weten de meesten heus wel. Je hebt toch ook nog een leven náást social media. En degenen die dat niet snappen…die zijn jouw toewijding niet waard…vind ik…
Relax, girl.
Het gaat er niet om dat men het niet snapt. Zo ongeveer iedereen snapt dat wel. Het gaat om mijn eigen gevoel ergens tekort te schieten terwijl dat mogelijkerwijs helemaal niet zo is… Juist dat laatste, dat relaxen, is dus de point 😉
Je moet het dus eigenlijk zélf nog snappen? Of snap ik het nu niet?
Neuh, ik moet zelf leren dat gevoel de kop in te drukken. Leren inzien dat ik het goed genoeg doe, dat ik moet relaxen. Is moeilijk.
Het is niet nodig je zo te voelen. Je doet veel voor veel mensen. Dat word echt gezien, open je ziel en je ziet de bewondering die mensen voor je hebben.
Je ogen en hart staan altijd al wijd open.
LY XXX
Ik heb ‘m ook als aandachtspuntje 😉
Vergeet om de haverklap mensen, mag wel wat attenter zijn – dus ook daar ben je (helaasch) niet uniek in. En toch doen we het goed hoor – dat merk ik wel aan anderen. Nou alleen zelf nog accepteren.
Niet..niet..niet waar! Als iemand (mij in ieder geval) veel aandacht geeft ben jij het zeker. Jij hoort absoluut bij mijn groepje van aandachtsgevers! Ly! XXX
Het is weer briljant bedacht. Een lijstje met tekortkomingen naar je sociale contacten.
zijn er nog al wat maar ja hoe los je dat nou op zonder schuldgevoel naar iedereen toe.
Nou heel gemakkelijk Lou je laat ze jou Blog lezen en als dat niet kan houd het op je kan nou eenmaal niet iedereen pleasen en dat is weer echt iets voor Vrouwen die voelen zich altijd schuldig.( Dat heeft weer met onze opvoeding te maken) Maar het is wel iets om over na te denken dat moet ik toegeven,
GR Coby
Ook ik ken dat gevoel. Ik zou iedereen zo veel aandacht willen geven, maar ja, ook wij hebben maar 24 uur in een dag. Meer dan ons best kunnen we niet doen, toch?
Zo’n soort reactie zag ik laatst al onder een van mijn blogs. Volgens mij ook van jou 🙂
Toen had ik al een reactie willen geven, nu MOET ik het gewoon even doen…
Lieve Lou, jij bent net zoals vele in mijn sociale leventje zijn absoluut en zeker betrokken maar kunt gewoon niet alles bijhouden. Klaar. Ook niet proberen want dat gaat never nooit nie lukken.
En dat maakt ook niet uit. En dan mis je wel eens iets. Of denk je die persoon niet genoeg te kunnen bijstaan. Denken he, want dat zit in je hoofd. Ik ken het.
Ik kan alleen voor mezelf spreken en zeggen dat je zeker betrokken bent en dat je tekortdoegevoelsstoornis ook heel herkenbaar is. Vooral voor degene die ergens om geven, Maar we proberen het allemaal zo goed mogelijk te doen op onze eigen manier! En volgens mij doen we dat allemaal samen best goed?
ik denk ’t wel 😉 it’s all in my head… xxx
xxx