technisch stuk verdriet
Vooraf: dit is een lang, lichtelijk technisch getint, saai blog.
Een blog ter verwerking van mijn eigen frustraties.
Dat u dat even weet. U bent gewaarschuwd.
.
Eergisteren. Avond. Handen in ’t haar.
Het was zover, ik had het weer voor elkaar. Een beetje teveel prutsen en voilá: laptop staakte. Ik had een nogal irriterend programma namens DownTango (mensen, installeer dit nooit, het maakt van je laptop een slak en je krijgt ’t nooit meer weg) gedeïnstalleerd en braaf ook alle “traces” gewist. Even herstarten. Dacht ik. Een pop-up van Firefox: de ge-update add-ons worden nu bijgewerkt. En dat crashte. Total freeze. Harde reset, opnieuw starten. No luck. Na ca. drie kwartier was ongeveer de helft opgestart. Nog een keer een harde reset, nu in de beveiligde modus (“abgesicherter Modus” heet dat hier). Daarmee kon ik er gelukkig nog in dus als de sodeju zoveel mogelijk gecopiëerd naar de externe harde schijf, een boot-CD gemaakt en m’n mails en bookmarks in een backup gepropt. Dat ging nog. En toen was het 1AM en ben ik met een zorgenvol hart gaan slapen. Slecht geslapen natuurlijk want Lou zonder Laptop is maar een halve Lou. Een “ou” zullen we maar zeggen…
De volgende ochtend, zondag, vol goede moed het ding toch nog een keer opgestart. To no avail. Het duurde eeuwig, de helft werd niet geladen, alle browsers, emailprogramma’s en m’n agenda deden uit alle macht alsof ze er niet waren. In de beveiligde modus nog wat gegoogeld maar de enige “oplossing” die aangedragen werd was om het systeem opnieuw te installeren resp. terug naar de fabrieksinstellingen. Joepie, daar had ik nou écht zin in…
Gelukkig voor mij had ik eind december een backup (image) gemaakt. Dat doe ik wel vaker, háh! Dus laatste lapmiddel: image terugzetten. Met bonkend hart harde schijf aangesloten. Boot-CD erin en restoren maar. Térgend langzaam want ja, computer- en fotofreak die ik ben, is mijn minischijfje van 500GB toch al tot bijna viervijfde gevuld (rekent u maar uit) en dat moest allemaal terug… Maar het liep. Tot ca. eenderde, toen ineens alarm. “Error reading file. Recovery failed. Abort”. Aaaaarrghhhh!!! Was m’n image nou ook nog kapot? Of nog erger, de hele (nota bene nieuwe) externe harde schijf?? Ding dichtgeklapt en naar schoonzus gegaan voor koffie en logerend kind ophalen. Eenmaal weer thuis tegen beter weten in toch nog een keer geprobeerd. En hij ging… en ging… en ging door… en jaaaaaaa de slingers mochten uit: “Recovery succesful. Please restart”
Mén wat was ik opgelucht. Alles deed ’t weer, weliswaar met een stand van 3 weken geleden but who cares. De rest zet ik dan wel weer terug. Van pure ontlading kreeg ik schitteringen in mijn ogen. Shit. De aura, here we go. Dat is een soort flikkerende halve cirkel in m’n blikveld die steeds groter wordt en als-ie weg is, komt uiterlijk een half uur later de knallende hoofdpijn. Migraine… gelijk twee advils erin gegooid, word je lekker duf van. Laptop dichtgedaan, op de bank gaan liggen en beetje met m’n foon klooien. Even een nieuwe, volle batterij erin (ik heb er nl. drie en die, die erin zat, was een hele slechte die na een paar uur leeg is). Startknop: deaud. Wilde niet meer. Diepe zucht. Nog een keer drukken. Nog een keer. M’n hart klopte alweer sneller. Ineens kwam er een mega Androidpoppetje op het display en een gele gevarendriehoek met uitroepteken en iets van “als u nu uw telefoon niet herstart, wordt de custom firmware gedownload. Dit kan gepaard gaan met een verlies van uw data” (in het engels dus). Ik drukte als een bezetene op de uitknop maar bij de eerste druk stond er al gelijk: “DOWNLOADING – do not turn off device!!!” (zo dus hè…). En ik wist inmiddels uit ervaring dat als ik iets uitzet wat op dat moment nieuwe software downloadt (en installeert), dat heel erg verkeerd uit kan pakken dus ik legde ’t ding maar op tafel en wachtte af wat er zou gebeuren…
Ik pakte in de tussentijd maar m’n iPhone met de intentie om op WhatsApp cq. facebook mijn frustraties te uiten en te vragen of iemand dit misschien kende. Facebook is kolerelangzaam op die foon dus dan maar WhatsApp gestart: “deze versie van WhatsApp is verouderd, laadt u de update s.v.p” (o.i.d.). OK… naar de appstore. Whatsapp aangeklikt. “deze versie van Whatsapp vereist iOS 4.3 of hoger.” OK… iOS 4.3 gezocht. “deze iPhone is niet compatibel met iOS4.3” Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaarghhhh. Hear me scream. Ik wéét dat ik een ouwetje heb (een 3G) maar dat de boel dan gewoon niet meer werkt? Lang leve apple – NOT!!! Het ding is dus gewoon antiek en nu eigenlijk gereduceerd tot een simpele 1G-telefoon. Weg ermee…
Op mijn Nissan Note stond nog steeds Mr. Android te schitteren dus ben ik met m’n duffe kop maar gaan googelen op mijn – weer werkende, jippiejaajeee!!! – laptop. Op de expertenfora kreeg ik vanzelfsprekend antwoord: die Downloading-do-not-turn-off-message kon je dus negeren, dat is om je foon te flashen maar als je niks flasht, ruk je gewoon de batterij eruit en start je opnieuw. OK dan… met trillende vingers en het adrenalinelevel van Robbie Williams in concert haalde ik de batterij eruit, even wachten, er weer in, herstarten. En oohhhh bliss…. hij deed het. Alles back to normal. Behalve mijn adrenalinelevel dan, dat duurde nog even.
Toen heb ik alles in de hoek geflikkerd, ben lekker lang en heet gaan douchen en m’n bed in gedoken.
Ik en moderne techniek gingen dit weekend duidelijk NIET niet samen.
*iets met foute stand der planeten mompelt*
10 gedachten over “technisch stuk verdriet”
Noem het maar een saai blog. Niet dat ik zat te hyperventileren maar spannend was het wel
OK, hier komt het.
Wat is downtango ?
Volgens mij ben je rijp voor Ubuntu Linux in plaats van Windows.
Overigens : toen ik dit las, dacht ik : ben je een man of een vrouw ? Volgens de bijsluiter ben je een vrouw, maar je denkt en handelt zoals ik.
hahaha 🙂 Ik heb wel Ubuntu (maar op een andere laptop LOL). Dit is mijn “werk- en leeflaptop” zeg maar, compatibel met de buitenwereld qua office, communicatiewegen en andere pruttel. ’t Liefst had ik – toegegeven – nog steeds alles van apple gehad (hoe erg ik er ook op mopper en pseudo-allergisch voor ben) maar dat levert zowel hier thuis als in mijn werkomgeving teveel compatibiliteits- en connectivity problemen op. En ja, ik ben nog steeds een vrouw voor zover ik weet *even checkend naar beneden kijkt*. Er zijn vandaag de dag blijkbaar ook vrouwen die zich met computeridioterie bezig houden 😛
Oh en DownTango is een downloadprogramma (lijkt een beetje op eMule en µtorrent met peers en zo). Het prutst zich óveral in, verziekt je registry en als je denkt dat je het eindelijk kwijt bent, werkt ’t in je cache nog óveral na. Het maakt je computer in de background megalangzaam ook al is ’t niet eens actief. M.a.w.: niet iets dat je nou graag wil hebben. Ik heb ’t nu nog steeds aangezien het op mijn image van eind dec. nog aanwezig was, maar ik ga eerst mijn harddisk partitioneren nu, zodat ik straks sneller images kan maken en terugzetten. En dan ga ik weer een poging doen om DownTango uit m’n systeem te krijgen…)
En alles kwam uiteindelijk goed! Yihaaa! XXX
Nooit last van (zei de vrouw die én een kapot modem had én een phone die niet meer synchroniseerde met haar mail… ) K&^%$#@
PFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFFF Meid ik weet echt niet waar jij het vandaan haalt al die info maar toe gegeven het was een Cliffhanger niet meer knoeien nu want dan zit je weer in de problemen. ( berichtje van een Digibbeet) was voor mij niet te volgen maar mijn Dochter zal er van smullen denk( niet om jou pech maar al die Termen van die PC wel leuk om te lezen LOU!
Hi Lou,
Ik ga je blogje maar bookmarken als hulp bij digi-ongelukken. Ik maak ook automatische backups voor het geval dat…. kost best allemaal veel tijd met meer pc’s in huis.
Ik vond je blog trouwens absoluut niet saai… maar superspannend.
groetjes,
Dorothé
Wat ik zeg “my first Sony” onverwoestbaar… sjoege-proof 😉
ja goewere, Murphy was duidelijk in de buurt!
en saai??? het leest gelijk een aflevering van Mission Impossible! 🙂
Ik heb alleen even snel de foto gezien en begreep waar je logje over ging. En snap je verdriet dus.