Vooraf: dit is een lang, lichtelijk technisch getint, saai blog.
Een blog ter verwerking van mijn eigen frustraties.
Dat u dat even weet. U bent gewaarschuwd.
.
Eergisteren. Avond. Handen in ’t haar.
Het was zover, ik had het weer voor elkaar. Een beetje teveel prutsen en voilá: laptop staakte. Ik had een nogal irriterend programma namens DownTango (mensen, installeer dit nooit, het maakt van je laptop een slak en je krijgt ’t nooit meer weg) gedeïnstalleerd en braaf ook alle “traces” gewist. Even herstarten. Dacht ik. Een pop-up van Firefox: de ge-update add-ons worden nu bijgewerkt. En dat crashte. Total freeze. Harde reset, opnieuw starten. No luck. Na ca. drie kwartier was ongeveer de helft opgestart. Nog een keer een harde reset, nu in de beveiligde modus (“abgesicherter Modus” heet dat hier). Daarmee kon ik er gelukkig nog in dus als de sodeju zoveel mogelijk gecopiëerd naar de externe harde schijf, een boot-CD gemaakt en m’n mails en bookmarks in een backup gepropt. Dat ging nog. En toen was het 1AM en ben ik met een zorgenvol hart gaan slapen. Slecht geslapen natuurlijk want Lou zonder Laptop is maar een halve Lou. Een “ou” zullen we maar zeggen…
De volgende ochtend, zondag, vol goede moed het ding toch nog een keer opgestart. To no avail. Het duurde eeuwig, de helft werd niet geladen, alle browsers, emailprogramma’s en m’n agenda deden uit alle macht alsof ze er niet waren. In de beveiligde modus nog wat gegoogeld maar de enige “oplossing” die aangedragen werd was om het systeem opnieuw te installeren resp. terug naar de fabrieksinstellingen. Joepie, daar had ik nou écht zin in…
Gelukkig voor mij had ik eind december een backup (image) gemaakt. Dat doe ik wel vaker, háh! Dus laatste lapmiddel: image terugzetten. Met bonkend hart harde schijf aangesloten. Boot-CD erin en restoren maar. Térgend langzaam want ja, computer- en fotofreak die ik ben, is mijn minischijfje van 500GB toch al tot bijna viervijfde gevuld (rekent u maar uit) en dat moest allemaal terug… Maar het liep. Tot ca. eenderde, toen ineens alarm. “Error reading file. Recovery failed. Abort”. Aaaaarrghhhh!!! Was m’n image nou ook nog kapot? Of nog erger, de hele (nota bene nieuwe) externe harde schijf?? Ding dichtgeklapt en naar schoonzus gegaan voor koffie en logerend kind ophalen. Eenmaal weer thuis tegen beter weten in toch nog een keer geprobeerd. En hij ging… en ging… en ging door… en jaaaaaaa de slingers mochten uit: “Recovery succesful. Please restart”
Mén wat was ik opgelucht. Alles deed ’t weer, weliswaar met een stand van 3 weken geleden but who cares. De rest zet ik dan wel weer terug. Van pure ontlading kreeg ik schitteringen in mijn ogen. Shit. De aura, here we go. Dat is een soort flikkerende halve cirkel in m’n blikveld die steeds groter wordt en als-ie weg is, komt uiterlijk een half uur later de knallende hoofdpijn. Migraine… gelijk twee advils erin gegooid, word je lekker duf van. Laptop dichtgedaan, op de bank gaan liggen en beetje met m’n foon klooien. Even een nieuwe, volle batterij erin (ik heb er nl. drie en die, die erin zat, was een hele slechte die na een paar uur leeg is). Startknop: deaud. Wilde niet meer. Diepe zucht. Nog een keer drukken. Nog een keer. M’n hart klopte alweer sneller. Ineens kwam er een mega Androidpoppetje op het display en een gele gevarendriehoek met uitroepteken en iets van “als u nu uw telefoon niet herstart, wordt de custom firmware gedownload. Dit kan gepaard gaan met een verlies van uw data” (in het engels dus). Ik drukte als een bezetene op de uitknop maar bij de eerste druk stond er al gelijk: “DOWNLOADING – do not turn off device!!!” (zo dus hè…). En ik wist inmiddels uit ervaring dat als ik iets uitzet wat op dat moment nieuwe software downloadt (en installeert), dat heel erg verkeerd uit kan pakken dus ik legde ’t ding maar op tafel en wachtte af wat er zou gebeuren…
Ik pakte in de tussentijd maar m’n iPhone met de intentie om op WhatsApp cq. facebook mijn frustraties te uiten en te vragen of iemand dit misschien kende. Facebook is kolerelangzaam op die foon dus dan maar WhatsApp gestart: “deze versie van WhatsApp is verouderd, laadt u de update s.v.p” (o.i.d.). OK… naar de appstore. Whatsapp aangeklikt. “deze versie van Whatsapp vereist iOS 4.3 of hoger.” OK… iOS 4.3 gezocht. “deze iPhone is niet compatibel met iOS4.3” Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaarghhhh. Hear me scream. Ik wéét dat ik een ouwetje heb (een 3G) maar dat de boel dan gewoon niet meer werkt? Lang leve apple – NOT!!! Het ding is dus gewoon antiek en nu eigenlijk gereduceerd tot een simpele 1G-telefoon. Weg ermee…
Op mijn Nissan Note stond nog steeds Mr. Android te schitteren dus ben ik met m’n duffe kop maar gaan googelen op mijn – weer werkende, jippiejaajeee!!! – laptop. Op de expertenfora kreeg ik vanzelfsprekend antwoord: die Downloading-do-not-turn-off-message kon je dus negeren, dat is om je foon te flashen maar als je niks flasht, ruk je gewoon de batterij eruit en start je opnieuw. OK dan… met trillende vingers en het adrenalinelevel van Robbie Williams in concert haalde ik de batterij eruit, even wachten, er weer in, herstarten. En oohhhh bliss…. hij deed het. Alles back to normal. Behalve mijn adrenalinelevel dan, dat duurde nog even.
Toen heb ik alles in de hoek geflikkerd, ben lekker lang en heet gaan douchen en m’n bed in gedoken.
Ik en moderne techniek gingen dit weekend duidelijk NIET niet samen.
*iets met foute stand der planeten mompelt*