from me…
galmt door het huis. De ene Magnat-pilaar links achter de kachel, de andere rechts naast de TV. Man zit op een stoel tussen de twee boxen in geparkeerd, heeft z’n ouwe stereo op de bank gekwakt en aangesloten (de nieuwe Denon laat nog even op zich wachten). Sound op max, zo hard dat het echt letterlijk pijn doet aan mijn hoofd. Grijns van oor tot oor. Zo moet het leven zijn. Blow your brains out, you don’t need them anymore anyway. Money for nothing volgt met nog meer donderend geweld.
De gang staat helemaal vol met kartonnage. De trap kom je al niet meer op.
“Kun je dat straks meenemen naar ’t afvalcentrum?” vraag ik voorzichtig.
“Nee, moet nog even blijven staan, misschien is er iets niet goed hè.” Oh. Fijn.
Onze eerste midlife crisis ruzie zit er al weer op voor vandaag. Die megaMagnatdingen moeten ergens staan waar al wat staat. En ligt. Mijn deco-dozen met mijn aquarium-utensiliën. En mijn ordners van het werk (belastingen en administratie) waar ik nog mee aan de gang moet. OK, die ordners liggen daar nu ca. 2,5 jaar, maar als ik ze naar boven naar de studeerkamer breng, komt er écht nooit meer wat van. Nu is er nog een kans.
“Jemig, puur omdat jij zo’n uitstelgeval bent, hoeven we de hele woonkamer nog niet vol met rotzooi te proppen? Waarom staat die kist naast de bank? Wat zit daar nou weer voor pruttel in? Wat moet al dat kinderspeelgoed hier? Ze spelen er nooit mee!!”
Euh… nee… klopt… allemaal…
Maar degene die zijn laptop incl. werkordners, papieren, rekeningen, schriften, programmeerboeken enweetikveelwatallemaalnogmeer overal neerkwakt, die er nu wél nog even twee gigantische geluidsboxen bij in wil proppen, die óveral zijn sokken en ouwe kranten (ik lees geen krant, ik lees ’t nieuws boomvriendelijk op m’n foon) laat liggen, die in die 5 jaar dat we hier wonen nog nooit gezien heeft dat er ook ándere mensen spullen in de woonkamer ‘deponeren’, die nooit merkte dat er al dik 4 jaar een kist naast de bank staat met boeken en spullen van mij (!) erin (bij gebrek aan een fatsoenlijke kast – waar ik dan zelf ook nog ‘ns naar believen op kan klimmen), die ouwe kartonnen dozen tot in den eeuwigheid wil bewaren ‘want die zouden we nog wel eens nodig kunnen hebben’, die een ouwe hometrainer in de kelder en een nog ouwer computerbeeldscherm (55cm diep) al dik twee jaar ‘nog even bewaard’ omdat hij die eventueel nog uit elkaar wil slopen voor onderdeeltjes en mogelijke leereffecten, diegene zit nu op een stoel midden tussen zijn éigen net gekochte rotzooi. En omdat zijn twee nieuwe gigaboxen niet á là minuut dáár kunnen staan waar hij ze wil hebben, hebben we ineens teveel pruttel in de woonkamer.
Goed. Prima. Fine. Dan gaan we opruimen. Maar dan ook écht, hè. Vandaag wordt opruimdag. Dan vliegt alles eruit wat niet in de woonkamer hoort. Naar MIJN persoonlijke inzichten. Zometeen vertrekt meneer naar zijn werk. Tot vanavond schat!!
Gna.