Wat is nou een ziel… heb ik er eentje? Vast niet. Ik ben net als ieder ander mens een homp vlees en botten (en vet, laten we dat voorrrallll niet vergeten) met een meer of vaak minder functionerend brein in de bovenkamer dat dagelijks een poging doet om die homp een beetje aan te sturen. Body and mind. No soul.
De ziel is enkel een, mogelijk religieuze, creatie. De eerste filosoof die zich daadwerkelijk met het concept ziel bezig hield, was – hoe kan ’t ook anders – Plato. De wisselwerking tussen de onstoffelijke geest en het stoffelijke lichaam blijft fascinerend. Volgens Descartes vindt deze wisselwerking plaats in de pijnappelklier (de glandula pinealis, de epifyse, een dingske in onze hersenen onder de hersenbalk). Dat is die klier die lichtgevoelig is, die melatonine produceert en zelf wederom daardoor geregeld wordt.
Stoffelijk, onstoffelijk. Direct verbonden met sterfelijk en onsterfelijk. Daar komt het religieuze weer om de hoek kijken. Want als de geest (de gedachten, de ziel, het bewustzijn, het onstoffelijke) onsterfelijk is, waar gaat dat geheel dan heen als het lichaam sterft? Daarover lopen dan de meningen uiteen en daar wil ik me verder ook niet in verdiepen omdat ik niet geloof in het onsterfelijke in ons. Wel in de epifyse en in de hormonale regulering van ons bewustzijn, ons denken en ons karakter.
Hoe kom ik hier nou weer op…
Omdat het pijn doet. Dat daar binnenin. Hoe je het ook noemt. Stom pijnappelding. Het zet me ertoe aan na te denken over de zin van het bestaan. En hoe lang dat bestaan nog bestaat. Over drie dagen vliegt er een komeet namens “DA14” verrekte dicht langs de aarde.  Vierendertigeneenhalfduizend kilometer. Da’s  eng dichtbij (even ter vergelijking: de maan is 384.000 km ver van ons weg en het uiterste puntje dat nog tot onze aardatmosfeer gerekend wordt, is ongeveer 1500km verderop). Dat is dus daar waar onze geostationaire satellieten rondhangen. Ben benieuwd wat DA14 daarvan mee graast. In 2029 komt er zelfs eentje – Apophis, een veul grotere – nóg dichterbij. Apophis hebben we begin januari al kunnen bewonderen want die komt steeds vaker langs, de omloopbaan rond de zon verschuift en deze komeet komt dus (voorlopig) steeds dichterbij. Voor 2036 worden de inslagkansen al als niet onaanzienlijk beschouwd. De jackpot in de loterij winnen is dan in ieder geval al onnoemelijk veel onwaarschijnlijker…
En dan? Dan BOEM. Kunnen we de met zijn allen De Stervende Dinosauriër dansen op ons vulkaanballetje. En waar gaan we dan heen met al onze doelloos ronddwalende zieltjes? Waar in ons universum is die hemel in hemelsnaam gestationeerd? Hebben ze daar wel stapelbedden genoeg waar we onze onsterfelijke hoofdinhoud te rusten kunnen leggen? Een walnotendop met een dekentje is vast wel voldoende…
Het universum ontstond uit het niets. Wat was er dan voor dat niets? Een god? Nee. Gewoon niets. Onvoorstelbaar maar waar.
Het universum is onmetelijk groot en wordt nog steeds groter. Waarheen breidt het zich uit dan? Wat was er daarvoor, daar waar het zich heen uitgebreid heeft? Niets. Absoluut niets. Onvoorstelbaar maar waar.
Het universum omvat meer materie dan een mens zich voorstellen kan. Maar ook antimaterie. Onvoorstelbaar maar waar.
En wat doen wij vlooien op deze aardkloot?
Nadenken over de zin van ons miezerige bestaan.
Over hogere machten.
Over onze onsterfelijke ziel.
Over onze onstoffelijke geest.
Get real…