Bewonderenswaardig hoe je het ineens kon laten vallen.
De spanning ontspannen, de snaar laten breken.
Aan de kant kon gooien wat niet meer in je straat past.
Nieuwe oevers met groener gras kwamen bij je smeken.
Moesten door jou niets ontziend begraasd worden.
Een dikke zwarte streep door al dat wat ooit was.
Nieuw leven, nieuwe liefde, scenario’s herschreven.
En in jouw scenario kwam ik er niet meer aan te pas…
Gewoon.
Niet.