Geen snelle WA-gesprekjes meer. Sorry. Echt. Te druk.
Goeiemorgen lieverds, ik ga weer aan ’t werk. Ik moet nog zoveel doen…
Geen tijd meer voor de wat meer aandachtslurpende dingen.
Kun je morgen even terugbellen? Ik moet nu echt weg.
Tweeëntachtig nieuwe blogs te lezen en de krant nog niet eens gezien.
Bellen met de belastingdienst. Bellen met de paardrijschool.
Email aan de ouders van de klas. Email aan bedrijfspartner.
Shit, vergeten kadootje te kopen. Oh, ik moet naar de sport.
Een nieuwe maand dus afsluiting voor de oude maand moet eruit.
En oh hemel, het is al mei… ik moet nog wortels zaaien. En sperziebonen.
Anders hoeft ’t allemaal niet meer…
Drukst.
En ik ben niet de enige, merk ik. Ondanks dat ik zelf door ’t leven hol, mis ik het contact.
Ook al is het maar even. Kort. Sommige mensen vallen ineens compleet weg. Stil.
Drukst.
Eerst maar eens kop koffie pakken.
De radio uit. Mezelf op het terras in de kussens nestelen.
Luisteren.
Vogels. Licht autogeruis in de verte. Zachte bries door de bomen.
Opsnuiven.
De geur van dauw en melisse. Vers gemaaid gras. Koffie.
Het miezert.
Even ontdrukken…