kokosnooit
Geen idee wat ik hier nu neer moet zetten. Ik ben leeg. En compleet vol. Vol van alles. Fed up. Zoiets. Helemaal moe. Mat. Op. Ik kan me niet herinneren me zo leeg en tegelijkertijd zo compleet zat van het geheel gevoeld te hebben. Het enige wat ik wil is weg. Even weg van alles om weer helemaal alleen te zijn. Alleen met mijzelf. Oh ik ken mezelf. In no time zou ik niet meer alleen willen zijn omdat ik mijn kinderen en mijn man en iedereen om me heen mis, maar nu wil ik het even. Heel erg. Alleen. Niks meer moeten. Aan een compleet verlaten strand zitten. Voeten in het zand wurmen en het zilte zeewater erover heen laten spoelen. Alleen. Niemand die wat van me wil. Niks wat ik nog moet regelen. Niemand waar ik voor moet zorgen. Niemand die me kan bekritiseren. Niemand die me erop wijst wat ik allemaal niet goed doe. Omdat ik niks hóef te doen. Dan kan ik ook niets fout doen. Niemand die ik tevreden hoef te stellen. Niemand die ik hoef te voeden. Behalve mezelf. Met een kokosnoot. Vanuit de hoogste boom. Direct op mijn voorhoofd. Boem. En zoals we allemaal weten: Boem = Ho. Laat ik nou toch kokosnooit typen…
(een eerstegedachtesblog. Zonder editing, zonder verbeteringen, gewoon zonder te kijken neertypen wat er in me opkwam. Dit dus.)
(NB: klopt niet. Toch editing: Ik heb de eerste kokosnooit zonder na te denken in kokosnoot veranderd. Damn, nu typte ik alweer kokosnooit. En meteen weer verbeterd…)
0 gedachten over “kokosnooit”
Ik voel ook zo. xxx
we feel alike… xxx
pakt twee helmen in tas en gaat samen met jou onder die kokosnooitboom zitten. Knufffff
😛 Ik ga op de uitkijk zitten 😉
En die stomme likeknop doet het ook niet/nooit
jawel hoor…
Even kijken, Ja hoor bij mij werkt ie ook
Ah ik dacht al, wat werkt er, maar het is de like-knop LOL
En tóch zou ik het doen, even een kleine time-out. Al is het maar een dagje + nachtje. Even opladen…
Ik zou ’t ook doen… maar het kan niet. Ik kan niet aan het begin van de vakantie gelijk tegen de kinderen zeggen dat ik nu weg ben. Ach, komt ook wel weer goed hoor, maar dat tandvlees van mij is nu behoorlijk opgesleten, da’s alles. En dan zit ik dus in-het-niets-starend achter mijn computer en typ erop los… Dan krijg je dit 🙂
Boek op de bank is momenteel mijn minivakantie. De stress verdwijnt binnen een paar minuten. Na een halfuur kan ik weer verder met alles wat er te doen is. Zo kom ik erdoor. De gewone tijd en ook de vakantietijd, want eigenlijk hebben wij moeders nooit vakantie als man en kids in de buurt zijn.
groetjes,
Dorothé
Ja… nooit echt vakantie 🙁 Altijd maar dingen moeten… dat nekt me. Ik wil ook gewoon een keer helemaal niks moeten. Vakantietijd is ook vermoeiend, 9 weken lang 24/7 de kinderen én mijn man (leraar) om me heen, daar word ik ook wel wat bibberig van :-S Is iig elk jaar opnieuw een geweldige relatietest 🙁 Ik ben geen boek-op-de-bank-type maar ik ga meestal de tuin in. Stom werk doen waar je niet bij na hoeft te denken…(bessen plukken enzo haha).
Hi Lou,
Kies voor iets wat je helemaal opslorpt en wat je energie geeft en waar je niet moe van wordt. Sport is dus voor mij geen minivakantie maar lezen of een detective op tv met glas wijn wel. En voldoende nachtrust helpt ook enorm. Dan reageer je anders op de prikkels die er van 24/7 van gezinsleden binnenkomen. Ik heb nu ook gespijbeld, maar nu ben ik weer voldoende opgeladen om met een vrolijk gezicht er een aantal dingen van mijn to do lijstje erdoor te jassen. Soms kies ik voor een massage of voor de sauna of een uurtje koffie drinken met een vriendin of een ochtendbioscoopje. Dat zijn de dingen die mij helpen.
Toi toi toi,
groetjes,
Dorothé
Een time-out helpt echt in dit geval, denk ik… Om daarna weer van jezelf te houden. En te weten dat je een prachtig mens bent, met voor- en nadelen, maar toch. Een prachtig mens, als geheel.
Knuffel.
Ja, zou absoluut helpen. Maar die time-out némen. DAT is zo moeilijk… Of ik daarmee weer van mezelf houd, geen idee. Ik moet het er maar mee doen… Dank je lieve Daisy!!!
Pff..hoe herkenbaar! Willen maar het tegelijkertijd ook niet kunnen. Knuff