Dochter begint te puberen. Ze wordt dit jaar 12 en zaken als menstruatie en seks komen steeds vaker aan bod. Zo ook praktisch elke avond voor het slapen gaan. Het hele oeuvre aan baarmoederslijmvlies-, eitjes-, en kinderkrijg-verhalen hebben we inmiddels meermaals doorlopen. Die puberteit gaat in ieder geval hand in hand met een hoop geklets.
“Je moet er wel rekening mee houden dat er binnenkort wat gaat gebeuren, lieffie. Dat je ongesteld gaat worden. Ik weet natuurlijk niet precies wanneer, maar bij mij was het rond mijn twaalfde, en bij je nichtje zelfs eerder, dus het kan best binnenkort gebeuren. Als het zover is, krijg je waarschijnlijk buikpijn en zie je vanzelf wat bloed of bruine prut in je onderbroek verschijnen.”
“Yuckerdeyuck… Maar hoe weet ik dan of ik ongesteld ben of dat ik gewoon drie dagen lang vergeten ben mijn onderbroek te wisselen? Lijkt het een beetje op een vet remspoor?”
Hè bah. Zo heb ik mijn kroost toch niet opgevoed?
“Djiezus, kind. Je moet ELKE DAG een schone onderbroek aan doen, dat weet je toch? Dan zie je vanzelf het verschil. Remsporen zitten meer achterin. Dit zit in het midden. En als het dan zover is, kom je bij mij, dan krijg je een maandverbandje en alles wat verder nog nodig is, oké?”
“Oké dan…” Het klinkt niet overtuigd.
“En nu slapen. Hou van je, skattie.”
“Ik van jou, mammie.”
Licht uit.
“Ma-ham… joehoe, máám, ben je er nog?! Uit welk gat komt het dan ook alweer?” roept ze vanuit de slaapkamer.
Dit hebben we dus óók al tig keer besproken, maar wat menstruatie betreft heerst er iedere keer weer acute amnesie.
“Dat weet je toch? Uit het K-gat. Het middelste gat. Plasgat – Kindergat – poepgat.”
Dochter is Duitstalig  en in het Duits klinkt het allemaal nét iets lolliger: ‘Pipiloch – Kinderloch – Arschloch’.
En hoppa, ze komt niet meer bij. Het is zo makkelijk…
“Hahaha, Arschloch!! Daar kun je toch geen kinderen uitpersen?”
“Nou, gezien jouw drollen zal het best mogelijk zijn.”
Dochter heeft het niet meer. Voor de zoveelste keer.

“Als mannen kinderen zouden krijgen, zouden ze de baby door hun piemelgat eruit moeten persen,” vervolgt ze bloedserieus, nog nahikkend in haar hoogslaper.
“Daarom krijgen mannen geen kinderen. Niemand wil een ballonpiemel.”
“Als ik goed tel, heb ik wel 8 gaten! En uit maar eentje kan dat hele kindergedoe komen! Best wel onhandig.”
“Je ogen zijn ook gaten hè.”
“Welja, dan huil ik straks kinderen!”
Hopsakee, weer drie minuten niet aanspreekbaar wegens lachtranen.
“Nu slapen! Zo lang je nog niet ongesteld bent, ben je nog mijn kleine tuddeke. En tuddeke’s moeten om 9 uur hun nest in. Toevallig.”
Ik ben blij dat we er nog een lolletje van kunnen maken.
De ware ernst van de zaak ‘vrouw worden’ steekt snel genoeg de kop op.

---

Deze blog is ook verschenen op HoeVrouwenDenken.nl