Archief van
Tag: beeldspraak

Navelprutputten en dwangdoorgangen

Navelprutputten en dwangdoorgangen

Woorden als deze ploppen te pas en te onpas in mijn hoofd omhoog als ik ’s nachts niet slapen kan. Ik mompel ze dan in mijn memo-recorder en de volgende ochtend moet ik gruwelijk mijn best doen om te ontcijferen wat ik ’s nachts in vredesnaam allemaal uitgekraamd heb. Maar waarom borrelen juist deze non-woorden in mij op? En waarom in het holst van de nacht? Is er een diepere betekenis? En wat moet een mens met een navelprutput? Alle nog te oogsten navelpluis erin…

Lees Meer Lees Meer

mag ik 't ruilen?

mag ik 't ruilen?

“Gelooft u in de liefde? Nu lacht u. Ik zie het. Maar ik vraag het in alle ernst… Natuurlijk spreek ik niet van die uitbraak van hartstocht waarvan we allemaal menen, dat deze een leven lang niet zal eindigen, die hartstocht die ons dingen laat doen en zeggen die we later berouwen, die ons wil laten geloven dat we zonder een zekere mens niet meer kunnen leven, die ons laat beven van angst bij de gedachte dat we deze mens…

Lees Meer Lees Meer

Stilte

Stilte

Zo veel te veel gezegd en toch te weinig woorden. Priemende onduidelijkheid. Ogen die doorboorden. Ik weet het niet meer. Wat doe ik steeds fout. Verlies die mensen waar ik zo van houd. Windstille luwte in het oog van een orkaan. Ik hoop het maar. Ach toe, ga weer naast me staan… Kom hier en omarm wat je ooit adoreerde. Maak mijn binnenste warm. Wees wat ik toen begeerde. Sla mijn handen voor de ogen. Word gek van deze kilte….

Lees Meer Lees Meer

wat. water. verwaterd.

wat. water. verwaterd.

Wat is er nog over van ons spiegelbeeld in het water Ik prik er met een vinger in en zie mijzelf wat alleen Wat is er nog over van de empathie die ooit zo gloeide Jij koos een nieuw middelpunt in ’t leven en ging heen Wat werd water. Dat met vrolijk geklater. Verwaterde. En het werd later. . . (c) Lou

Als een vlinder

Als een vlinder

Gisteren schreef ik naar aanleiding van een aantal dingen een spontane tekst. Ik plakte die op een foto van een vlinder en postte dat geheel op Facebook. Dichteres Janine Jongsma (dankjewel lieve Janine!!) was aangegrepen door de laatste zinnen en schreef ze anders op (namelijk onder elkaar) om er meer en betere nadruk op te leggen. En ineens ontstond er poëzie… Daarom wil ik het graag hier met jullie delen. De tekst die eraan vooraf ging: . Ik vraag me…

Lees Meer Lees Meer

S-s-saukalt

S-s-saukalt

dat is het. Saukalt. Gisteren al. Vannacht gaat ’t richting de -15. Zeggen ze. Dat is op zich niet zo erg maar het heeft ook nog ‘ns enorm gesneeuwd. Eergisteravond begon het en vanmiddag is ’t gestopt. Er is nu zo’n centimeter of zestig-zeventig gevallen, niet overdreven, eerder onderdreven. OK, als dat allemaal bovenop elkaar valt, wordt de laag vanzelf weer dunner omdat het inzakt, dus nu is het nog zo’n 30-40cm. Een leuk laagje zeg maar. Ik heb gisteren…

Lees Meer Lees Meer

Cut the Crap!

Cut the Crap!

Er was eens een bekend zangertje dat had op ’n dag een doorhangertje. Smookte gezellig een beetje wiet. Ach kom. Wie doet dat nou niet… Speelde met zijn grote ego vangertje. Maar het zangertje werd gesnapt. Bij ’t inhaleren op heterdaad betrapt. Zijn fans smeekten hem te stoppen. Kwamen met acties op de proppen. Er werd alom over de Beliebers gegrapt. Een mafkees ergens in wat lage landen. Besloot ’t geval niet te laten verzanden. Help die knul door een…

Lees Meer Lees Meer

Dag hobbel

Dag hobbel

Ben er overheen. Over die rothobbel. Denk ik. Geen idee waaruit deze hobbel nou precies bestond. Maar hij ligt nu ergens achter me. Plat te worden (nou ik nog…). Wat kan een mens het zichzelf toch lastig maken, hè. Had ’t moeilijk. Met een grootse grootheid. Die achteraf uit louter kleinigheden bleek te bestaan. Ik denk nog steeds aan j… ach forget it. Doe ik niet. Ik zei toch: doe ik NIET!! Gewoon niet. Misschien ga ik het ooit ook…

Lees Meer Lees Meer

Roeien jij!!!

Roeien jij!!!

Met enige gemengde gevoelens maar vol goede moed was ze in haar rubberbootje gestapt. Ze zou die nieuwe wereld wel eens even ontdekken. De enigszins kleine roeispanen in de dollen leggend, stak ze van wal. Ze duwde hard van de kant af. Zó hard dat ze daar al bijna omsloeg, maar uiteindelijk wist ze toch haar evenwicht te bewaren. Ze roeide, zich erover verwonderend dat het zó makkelijk ging. Met een hand even onder water voelend merkte ze de onderstroom….

Lees Meer Lees Meer

Stil in mij

Stil in mij

Op het moment zelfs letterlijk. Ik heb een ontstoken keel (onder andere) en daardoor kan ik er nauwelijks een fatsoenlijk geluid uitpersen. Héél stil in mij dus. Maar figuurlijk ook. Ik ben wat stil. Ik ben stilgevallen. Het is dubbelstil in mij. Klinkt een beetje als dubbelfris. Klopt ook wel, het is ook best koeltjes in mij. Koud en stil. Ik heb nergens woorden meer voor. Dat komt voor een groot deel doordat het zoveel stiller om mij héén is….

Lees Meer Lees Meer