Brullen met tranen
Je kinderen naar bed brengen (en erin krijgen) blijft een kunst. Un Arte di Mamma.
Lintworm
Zondags ontbijt. Dochter neemt een grote hap van haar broodje filet americain. Ze kauwt genoeglijk. Onderwijl oppert zoon nonchalant: “Hey mam, lintwormen zitten in rauw vlees, hè?” “Euh, ja. Ook.” Ik kijk hem scheef aan, snap heel goed waar hij heen wil met zijn vraag. “En als je een lintworm hebt, dan vreet ie alles in je darmen op, toch?” Alsof hij dat niet zou weten. Het jong weet sowieso alles. Ik leg zo zakelijk en droog mogelijk uit dat lintwormen…
Ontheemd
Waar is thuis? Waar hoor ik? Ik weet het niet meer. Ik heb het eigenlijk ook nooit geweten. “Wherever I lay my hat, that’s my home,” krakeelde Paul Young. Ik heb geen hoed maar als ik er eentje had, zou ik ‘m meteen opzetten en diep over mijn ogen trekken, zodat niemand de tranen zou zien glinsteren. Vandaag voelt werkelijk niet als Bevrijdingsdag. Veel meer als een onverwachte gevangenisdag. Gevangen in mijn hoofd, gevangen in het alledaagse, gevangen in een overweldigend…
De slachting van Robbie
Ergens eind oktober had ik een grote hokkaidopompoen namens ‘Robbie’ van mijn schoonmoeder gekregen. Ja. Robbie. Het ding kreeg een naam, dit was ’t en niet anders. Robbie was goed 4,5 kilo zwaar en heeft uiteindelijk bijna drie maand lang bij ons mogen bivakkeren. Het was een lief ding met een hoge gezelligheidsfactor en een frishollandse kleur die bij elke gang naar de keuken een beetje van mijn heimwee weg wist te nemen. Na een tijd in de keuken naast…
Het roze briefje
…en zo voltrok zich meteen al weer het volgende drama in Huize L. 14h. Zoon komt binnen stommelen, kwakt zijn schoolrugzak op tafel en zakt zuchtend neer op de bank. Zoveel huiswerk. Zoveel gedoe. En nu ook nog allerlei dingen die ze moeten doen voor de kerst c.q. in de adventstijd. Een projectje om de sociale vaardigheden en naastenliefde te vergroten, volgens de lerares. Het staat allemaal op een briefje. Een roze briefje, dat hij gewetensvol onder mijn neus drukt….
s(h)itting life
ik blog te weinig, ik weet het. Maar dat heeft een oorzaak: momenteel wind ik mij nergens over op en is mijn wereld verrekte klein. Dat eerste komt door de medicatie, vermoed ik. Van veel pijnstillers krijg je een betonnen plaat voor je kop. En van te weinig koffie word je een sufkop, dat ook. Goh, een taifoen… wat rot… 0,1% economische groei (ook wel stagnatie genoemd), wat prachtig… over een weekje gaat de wereld ten onder aan nucleaire straling……
slechte start
Ik heb het weer voor elkaar hoor. I pissed off a teacher :-S Zoon (bijna 11) gaat nu naar de middelbare school (hier in Oostenrijk heb je vier jaar basisschool en ga je met 10/11 jaar dus naar de middelbare). Ergens aan het begin van de zomervakantie krijg je dan van de betreffende school een ellenlange lijst (2 A4-tjes vol!!) met zeer gedetailleerde beschrijvingen van alles wat het kind moet hebben. Vervolgens mag je op pad om die waslijst aan…
Reces?
Éigenlijk wou ik een puur therapeutisch blog schrijven. Weer eens over de kinderen. En daarover dat ze nog absoluut NIET gewend zijn aan het feit dat ze nu daadwerkelijk vakantie hebben. Dat ze enkel rondhangen en zich dood vervelen. Ja, nu al. Dat ze enkel met elkaar aan het klieren zijn, alleen maar TV willen kijken of uuuurenlang met de nintendo/iPod/mijn Note ( 🙁 ) op de bank hangen. Dat ze qua humeur allebei niet te genieten zijn. Enzo. En…
Fijne mensen…
Ik kan niet begrijpen hoe. Wanneer de randen zo scherp zijn dat ze je snijden, als heel fijne splinters van glas. Wanneer je veel teveel voelt en je hebt geen idee hoe veel langer je het nog vol houdt. Wanneer iedereen die je kent, alsmaar probeert om het allemaal glad te strijken. Hoe dan een manier vinden om die pijn weg te nemen… [P!NK] Ineens merk je het. Een zekere persoon is weg. Zomaar ineens. Stilletjes uit je, al dan…
Overleven
Hoe gaat het? Het gaat. Het is nog niet gestopt in ieder geval. Ik sleep me van de bank naar de tafel, van de tafel naar de keuken, van de keuken naar de wc, van de wc naar de bank, en vice versa. Oh en ’s avonds sleep ik me de trap op en het bed in. Dat ook. Ik ben ’t redelijk zat, dat ziek zijn (understatement of the year) want ik moet nog naar Ikea, kastdeurtjes omruilen. Ikea…