Brullen met tranen
Je kinderen naar bed brengen (en erin krijgen) blijft een kunst. Un Arte di Mamma.
Opgeven mag
Wezenloos staart hij uit het raam. Het ongenadig harde hout van de keukenstoel voelt hij tot diep in de broze botten van zijn zitvlak. Een paar uitgebluste en eindeloos vermoeide ogen kijkt langs de flats naar het donkergrijze water in de verte. Hij steunt met beide handen en kin op het handvat van zijn stok. Glinsterend vocht in zijn ogen. Alles is zinloos. Grauw. Eenzaam. Niets is het nog waard om voor door te gaan. Hij slaat zijn blik neer en perst de weerbarstige tranen uit zijn ooghoeken. Ze…
Hart in de brievenbus
Ik slof in mijn ochtendjas naar de voordeur om de krant te halen. Verrast staar ik naar de brievenbus: er hangt een hart aan. Een versierd taaitaaihart. Eentje zoals ze op het Oktoberfest in München verkopen. Een verdwaald valentijnshart kan het niet zijn; dan was het pas echt taaie taai. Zou dit hart werkelijk voor mij zijn? Binnen sla ik, met het hart in mijn hand, de krant open en zie daar: de ietwat minder romantische maar duidelijke uitleg. Gisteren was het “Liebstattsonntag“. Een dag waarvan ik tot…
Kreukels
Wist jij al hoe het zou lopen? Dat wij groeiden tot een wonder? Elkaars wegen doorkruisten, Tegen oordelen indruisten, nu op een leven samen hopen? Denk aan hoe goed je me kent en mij leest. ‘k Wil niet meer zonder, Besef nu, keer op keer ik wil dit, wil jou meer bij me, jij haalt terug wie ik ben. Strijk jij mijn kreukels weer glad vijlt scherpste kanten ronder. Geen aarzeling, geen twijfel, Als íets goed is, dan wij wel. De zin die ik zocht en niet had. Je warmt me….
Klein
Ik luister naar Mayday van Klein. Een nietszeggend bandje. Maar die stem. En die tekst, zó onder de huid. Vooral op dagen als deze. Dagen waarop ik alles echt liever zou vergeten. En enkel nog die ene arm om me heen wil. En die andere ook. Wat als we alles gewoon vergeten En ik even niets zeg. Nee… Sla je dan je armen om mij heen, of zou je weg lopen? Zo veel indrukken. Zo veel haat. Zo veel angst….
Over een uur…
over een uur, twaalf jaar geleden. was hij er ineens. floep. zo uit mij gegleden. nou ja, zo makkelijk was het niet… een sterrenkijker in de wereld zetten is toch best moeizaam. maar kijk hem nu, knul van twaalf. en toch… dit keer niet bij mij. niet heel even over zijn bol strijken om half één. twaalf jaar geleden om deze tijd. ja, twaalf jaar is een eeuwigheid. alles is anders, niets blijft hetzelfde. behalve mijn liefde voor hem twaalf…
De Liefde – revisited
Vandaag is het dan toch zover: ik heb weer twee kinderen. Het ene heeft zich stierlijk verveeld omdat ze vijf dagen lang niemand had om haar ergernissen op bot te vieren. Het andere was een midweek op schoolkamp en is nu ineens als een halve puber terug gekomen. Om half één rijd ik de parkeerplaats op, direct achter de bus waar met koeienletters “Alles wird Gut” op de achterruit staat. We hopen het maar. Door de letters heen zwaaien er…
Als de liefde toeslaat…
…moet je als elfjarige blijkbaar even heel hard slikken. Én je moeder bellen. Dat ook. Bezweet kijk ik, na een uurtje intensieve, sportieve bezigheid, op mijn telefoon. Eén gemiste oproep: het nummer van een vriendje van mijn zoon. Ze zijn een week op schoolkamp en zoon wilde geen mobiel meenemen. Dat was volgens hem nergens voor nodig. Waarom zou hij ons in vredesnaam moeten bellen? En als we hem wat dringends te zeggen hadden, konden we toch de begeleidend docente…
Romeo
Eigenlijk is ’t er niet. En toch elke dag meer. Als ’t dan plots stil is, voelt het raar. Onwennig. Leeg. Hoe lang houdt een liefhebben stand? Hoe groot kan het ‘houden van’ nóg zijn? Hoe lang mag ik al wat ik nooit meer dacht te mogen? Hoe klein kan de afstand zijn voordat deze daadwerkelijk niet meer te overbruggen valt? Zomaar ineens besef je hoe goed het is om intens lief te hebben. Dat het beter is dan welke…
Kwetsbaar
“Je zult je eigen kwetsbaarheid moeten accepteren en ook het feit omarmen dat jij, net als ieder ander, imperfect bent.” Ik weet niet of ik dat kan maar ik zal het in ieder geval proberen. Als Brené het zegt… Ik weet namelijk heel goed dat ik niet perfect ben. Alles andere dan dat. Maar dat gegeven als notoir perfectionist dan ook nog moeten omarmen… Ik heb op YouTube een film gezien van Dr. Brené Brown. Ze heeft jarenlang intensief onderzoek…